4.sınıfa giden iki çocuk varmış. Bu çocukların ikisi de birbirini sevmiyorlarmış. Birinin adı Kerem diğerinin ise Murat’mış. Komşu olduklarını daha birkaç hafta önce öğrenmişlerdi. İkisi de çok başarılı öğrencilermiş.
Bir gün sonra bir mucize olmuş. Bir el usulca Kerem’in omzuna konmuş. Kerem, sevmediği arkadaşı Murat’ın eli olduğunu fark etmiş. Murat, “Ben artık arkadaş olmamaktan çok sıkıldım. Sana da bunu belli etmeye çalıştım ama anlamadın. Lütfen arkadaş olabilir miyiz?” diye sormuş. Kerem’ in içine bir heves doğmuş, “Tabii olur diye cevap vermiş.” Kerem, “Murat bunu diyeceğini hiç düşünmüyordum.” demiş.
Kerem, “İkimizin arkadaş olmamasından çok sıkıldım.” demiş ve o günden sonra çok iyi arkadaş, dost olmuşlar. Bu dostlukları sonsuza dek devam etmiş.