Mumu Üfleme

Soğuk bir kış akşamıydı, elektrikler gitmişti ama biz bunu ailemle fırsat bilip oyunlar oynamaya başladık. Mumlarımızı yaktık, saçma gölgeler yaptık, masallar anlattık. Kısacası çok eğlendik. Yatağıma tam giderken annem mumları söndürmemi istedi biraz korksam da cesaretimi toplayıp tüm mumları söndürdüm. Sonrasında yatmaya gittim, gerçekten yorulmuştum. Sabah kalktığımda etrafta kimsenin olmadığını fark ettim. Garip gelmişti çünkü sabah çok erken kalksam bile evden en az biri uyanık olurdu. Biraz üzülsem de okula gitmek içim yola çıktım. Genelde annem bırakırdı ama sorun değil ev zaten okula yakın. Yolda da anneme ben çıktım diye bir mesaj attım, okula gittim engel olmaya çalışsam da bu olayı düşünmeden duramadım. Saatler geçti okuldan. Eve geldim, kapıyı açtım anneme seslendim ne bir cevap geldi ne de bir tıkırtı ev bomboştu. O kadar dikkate almadım başta ama artık korkmaya başlamıştım. Tam ağlamak üzereyken bir kapı gördüm oldukça ürkütücü gözüküyordu içeri girdiğim an kapı birden çarptı. İlerlemeye devam ettim. Bir anda bir ses bana seslendi. Dedi ki aileni geri getirmenin bir yolu var karanlıkta mum yaktığında asla söndürme. Ne dedim içimden ne alakaydı şimdi bu. Ağlayarak söz verdim iç sese sonra yer çatırdamaya başladı düşüyordum, öleceğimi sandım ama gözümü açtığımda yatağımdaydım. Dünkü günle aynıydı ama sabahtı uyandığımda ailem aşağıdaydı. İçim rahatlamıştı ama bir şey fark ettim sanki o insanlar benim ailem değildi. Ne olduysa tam o an ben mumları üflediğim sırada oldu.