Mumları Üflediğim An…

O gün yılbaşı gecesiydi hepimiz birlikte parti veriyorduk. Ben ve kuzenlerim  dışarı çıkmaya karar verdik on ikiye biraz kala, oynadık ve içeri girdik. Tam içeri girdiğimizde ben cüzdanımı masada unuttuğumu hatırladım, kuzenlerimle beraber içeriye koştuk, ben telaşla cüzdanımı aradım ve masada durduğunu gördüm içim rahatladı. Sonra annem ve teyzem  “Kızlar haydi  bize yardım edin de odadan çakmağı getirin pastanın mumları yanıyor mu diye bakacağız.” dediler. Biz odaya çıktık, merdivenlerden çıkarken elimi cebime atıp cüzdanım orda mı diye kontrol ettim, o cüzdan benim için çok önemliydi, elimi attığımda cüzdanım oradaydı ve rahatladım, yürümeye devam ettim ve odadan çakmağı alıp aşağıya indik. Annem ve teyzeme çakmağı verdik, biz partiye döndük. Ben cekedimi çıkarttım ve koltuğa koydum, işte olay burada başlıyor. Ve bir iki saat sonra pasta geldi yedik, biz ortaya bir mum yakardık ve aramızdan birini mumu söndürmesi için seçerdik, o ben olmuştum, tam yeni yıla bir saniye kalınca her yerin ışığı kapatılır ve tek ışık mum olurdu. Artık mumu üfleme vakti gelmişti, her yerin ışığı kapatıldı ve mum yakıldı, ben mumu üfledim ve ışıklar yandı. Koltuğa baktım ve ceketim ile beraber cüzdanım da yoktu ve o günden sonra o cüzdanı bulamadık. İşte her şey mumu üflediğim an olmuştu.