Bir gün ailemle beraber yemek yemeğe gittik. Güldük eğlendik her şey çok güzeldi. Biraz ileride dondurmasıyla meşhur bir yer vardı ve gidip oradan dondurma almaya karar verdik. Arabamızı park ettik ve Aman Allahım nasıl bir sıra var anlatamam. Annem ve kardeşim dondurma sırasına girdi, babam ve ben de hemen yan tarafta ki kuruyemiş dükkânına kuruyemiş almaya girdik. İstediklerimizi aldık ve annemle kardeşimin yanına gittik. Dondurmalarımızı aldık. Evimize geldik. Olağan işlerini yaptık ve yattık.
Ertesi gün cep telefonum aklıma geldi. Aradım ama evde yoktu. Babam telefonumun nerede olduğunu bulmak için telefon bulucuyu çalıştırdı ve telefonum Batıkent’te bir adreste gözüyordu. O kadar üzüldüm ki anlatamam. Ne yapacağımı şaşırdım. Çünkü telefonumu çok seviyordum. Ve Ailem telefonumu daha aylar önce almıştı.
Telefonumu babam arıyor ama hiç kimse cevap vermiyordu. Ben daha da çok üzülüyordum. Babam bir kez daha aradı ve bir bayan telefonumu cevapladı. O an içimdeki mutluluğumu size anlatamam. Ama yine de korkuyordum. Allahım ne olur Bir Mucize Olsun diye dua ediyordum. Babam bayanla konuştu ve telefonu dün akşam dondurmacının önünde bulduğunu, bize teslim etmek istediğini söyledi.
Ve ben o kadar rahatladım ki size anlatamam.
Annemle beraber telefonda ki bayanın verdiği adrese gittik ve o iyi yürekli bayandan telefonumu teslim aldık.
Nasıl mutluydum anlatamam. Telefonumu elime aldım ve MUCİZELER GERÇEK OLUYORMUŞ dedim 🙂
Arabaya bindik telefonumu incelerken telefonumun camının kırılmış olduğunu fark ettim. Evet, çok üzüldüm ama hiç telefonum olmamasındansa kırık olmasını tercih edeceğim için yine de çok mutluydum.
Buradan tekrar Dilek hanıma çok teşekkür ediyorum.
Dünyayı İyilik Kurtaracak.