18 Mart Çanakkale Zaferi… “imkansız” sözcüğünü lügatinde barındırmayan insanların zirvesi…
İsimsiz kahramanlar vardır hayatta. Kahraman olduktan sonra tanınan bir insan olmanın bir önemi yoktur onlar için. İnandıkları zaman sanki bir kalkan kaplar bedenlerini, bütün zorluklara, imkansızlıklara rağmen istediklerine ulaşmak için her geçen gün savaşırlar. Onlar için o kadar vazgeçilmez, o kadar önemlidir ki ulaşmak istedikleri; hayata gelme sebeplerini bu olarak görür, onun uğrunda canlarını feda etmekten çekinmezler. Üstelik bütün bu zorluklara kendileri için değil, kendilerinden sonrakileri düşündüklerinden katlanıp sırtlarında binlerce yükle bile olsa yılmadan savaşan, o orduda binlerce askerden yalnızca biri olup ölüme koşa koşa giden insanlardır onlar.
Yürüdüğümüz yolların her bir santiminde bir insan can verdi bu ülkede. Kaçmadılar onlar, bizim de o yollarda kaçmadan ve korkmadan yürüyebilmemiz için. Ellerinde yalnızca çöken bir imparatorluk, iştahla ülkenin her bir uzvunu işgal eden devletler ve dağılmış bir ordu olan bu millet; yalnızca umutlarına ve özgürlük arzularına tutunarak korudu toprağının her bir parçasını. O yüzden kolay değil “Ben Türkiye vatandaşıyım.” demek. O cümlenin anlamı, göründüğünden çok başka: “Ben, toprağı için gözünü kırpmadan canını veren, yalnızca umutlarına tutunarak ve inanarak bu devleti sil baştan ayağa kaldıran insanların torunuyum.” demek çünkü bu.
Peki ya senin, sonunda ölüm olmasına rağmen peşinden koştuğun kaç şey oldu? Bir vatanı kurtarabilecek kadar güçlü olabileceğini, dünyada küçücük bir noktayken binlerce insanı yönetebileceğini, onlara ölmeyi emredecek kadar cesaretin olabileceğini hiç düşündün mü? Birisi sana hiç vatanın uğruna ölmeni emretti mi? Hayır, hiçbir zaman böyle bir şey yaşamadın çünkü başkaları senin yerine yaşadı bütün bunları, kanlarını akıttı ve bu fedakarlığı sadece seni kurtarmak için yaptı. Şimdi hayatında şikayet ettiğin her şey bir saygısızlıktır bu insanlara, şikayet ettiğin hayata sahip olamadılar onlar yaşayabilmen için. Aldığın her bir nefes bir mucize aslında, hayatta olman, esaretin bir kölesi olmadan korkusuzca yaşayabilmenin bir mucize olması gibi. Fakat mucizeler bekleyerek elde edilmiyor. Kimileri öldü bir mucize için, seninse bir şeyler başarman, canını borçlu olduğun insanları gururlandırman için bir mucizenin peşinden koşman lazım şimdi. Çünkü Türkiye Cumhuriyeti, hiçbir şeyin imkansız olduğuna inanmayıp onların peşinden canla başla koşan insanlar sayesinde var oldu. Sen de o insanlığın bir parçasısın. Bu tarihin bir parçası olmayı ise en zor şartlar altında “imkansız” sözcüğünde bağlı kalmadan inandıklarının peşinden yılmadan koşarak başarabilirsin.
Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda
Gördüğün bu tümsek Anadolu’nda,
İstiklal uğrunda, namus yolunda
Can veren Mehmed’in yattığı yerdir.
-Necmettin Halil Onan