MUCİZE

Merhaba, şu anda benim kim olduğumu merak ediyorsun? Ben Zeynep’in kedisi Pamuk. Size başımızdan geçen korkunç bir hikayeyi anlatacağım .Pazar günü sabah Zeynep’in annesi öğlen yemeği için sebzeler ve tavuk almaya gitmişti, ağzım sulanmadı değil. Zeynep’in annesi çıktıktan sonra hemen televizyonun başına geçip uzandık. Çok keyifliydi fakat bir anda her yer sallanmaya başladı. Ne oldu? Zeynep çok korkmuş görünüyordu o korkunca ben de korktum. Biraz bekledik yan yana hiç kıpırdamadan. O da ne, camlar kırılıyordu! Zeynep o korkuyla kanepeden yuvarlandı ve kanepenin yanına uzandı. Bana kocaman sarıldı. Hala neden o kanepeden yuvarlandığını anlayamıyorum, korkmamak için miydi yoksa biraz eğlenmek için mi? Sonrası trajik. Üstümüze tavan düştü! Ama inanır mısınız kanepe bizi korudu! Zeynep ‘in gözünden düşen bir tek damla beni çok gerdi. Bir şeyler söylüyordu tekerleme gibiydi. ‘Şimdi ne yapacağım şimdi ne yapacağım…’ kaç saat orda öylece kımıldamadan durduğumuzu hatırlamıyorum. ‘Yeter atık ben tembelim ama bu kadar da değil biraz dışarı çıkalım Zeynep hadi gel’ Beni duymadı ya da duymamazlıktan geldi. Sonra gücünü topladı ve bir anda çığlığı bastı ‘İMDAAT SESİMİ DUYAN VAR MII!’ Biraz zaman geçti aradan sonra durdu. Onun boğazı benim de kulağım ağrıyordu. Akşam olmuştu ikimiz de berbat bir gün geçiriyorduk ve akşam olmuştu! Benim bu saatlerde koşturup bütün günün stresini atmam gerekir, ama nerde. Saatler durmadan geçiyordu bir dakika bizim için beş saat gibiydi…Zeynep artık kurtulamayız diye ağlıyordu ben de onunla ağlamaya başladım bir o göz yaşı döküyordu bir kere de ben. Sonra sustu bekledik bekledik evet gece yarısı. Zeynep daha fazla dayanamayacaktı. Göz yaşlarını yaladım ve onun uyumasını sağladım, nasıl yaptığımı ben de bilmiyorum sormayın. Birden çok kalabalık ses duydum büyük bir topluluk. Üzerimizde biri yürüyordu hepsi bir ağızdan ‘şuraya yöneldi, koş’…Bu bir insan konuşması! Bu sefer yine ağlamaya başladım ama bu sefer mutluluktan ağlıyordum ‘hadi ama kendini topla ağlayarak gitmelerini mi bekleyeceksin? Son sesimle bağırdım ‘İMDAAT BİZ BURADAYIZ’ herkes bir anda sustu. Gitmişler miydi ‘İMDAAT’ birisi koşuyordu ama çok ses çıkmıyordu bu bir insan mı hayıır olamaz bu bir köpek! Sonra biraz daha bağırdım hayır bu gün daha kötü olamazdı bir köpekle çatının altından kalmıştık. Sonra bir mucize oldu bir el omzuma dokundu…birkaç adam geldi Zeynep uyandı o da benim gibi mutluluktan ağlıyordu…bizi kurtardılar beni birisi eline aldı kameralar geldi beni elden ele alıyorlardı rahatsızlanmıştım. Zeynep’ten uzaklaşmıştım. Beni veterinere götürdüler. Veterineri gördüğüme hiç bu kadar sevinmemiştim ‘seni küçük kahraman ‘ diyordu ‘yeniden merhaba Bahar teyze dedim beni en kısa sürede tedavi ettiler. Zeynep’in yanına gittim, hastaneye. Bana sımsıkı sarıldı eyvah yine sallanacağız kesin hadi kanepenin yanına koşun! Hiçbir şey olmadı. Artık da olmayacaktı, umarım… İşte tam burada sallantı hikayemiz bitti. Başka bir şehire gittik adını tam olarak daha bilemiyorum. Umarım daha size nice hikayeler anlatırım.