Montaigne’in “Kendini olduğundan az göstermek tevazu değil budalalıktır.” sözü ile Mevlana’nın “Bu
dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen ‘hiç’ ol.” sözleri tamamen çelişmektedir. Peki burada hangi taraf haklıdır? Benim şahsi düşünceme göre Montaigne haklıdır.
Bu düşünceye sahip olmamdaki en büyük sebeplerden biri Mevlana’nın bu sözünün diğer insanlara göre daha büyük bir potansiyele sahip ve daha çok çalışmış insanların bu yönlerini kullanmalarına izin vermemesidir. “Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen ‘hiç’ ol.” cümlesi net bir şekilde insanların sahip oldukları en değerli şey olan hayatlarının ve bu hayatta ulaşmak istedikleri hedeflerinin bir hiç gibi görülmesinden ibarettir. “Sen hiç ol.” kısmı ise tamamen hatalıdır. Tek bir şansımız olan bu hayatı güzel ve verimli geçirmek yapabileceğimiz en iyi şey iken bu söz insanları tek ve kıymetli olan hayatlarından vazgeçirmektedir.
Dini bir açıdan baksak bile bu söz hatalıdır çünkü çoğu dinde hayatın kutsal olduğu ve verimli bir şekilde kullanılması söylenir. Her canlı bir amaç uğruna var olur; hayatta kalmak, statü atlamak, başarılı olmak, bir aile kurmak vs.
Bunların dışında Montaigne’i haklı kılan en temel şey ise hayatı bom boş, bir hiç gibi yaşamaktansa yeteneğimi kullanıp çalışarak sadece bir defa yaşayabileceğim bu hayatı en verimli şekilde kullanmayı tercih etmemdir. Tamam alçakgönüllülük önemli bir erdemdir fakat gereğinden fazla alçakgönüllülük Montaigne’in dediği gibi budalalıktır. İnsanlara sahip olduklarımız ile hava atmak kötü bir şeydir fakat fazla alçakgönüllülük gerçekten de budalalıktır.