Minik Yaramazın Bir Günü

“Hadi şimdi kalkıp mama bekliyim, sonuçta gelecekler ve geldiklerinde ben burada olacağım! Sonunda buradasınız, beni sevin sonra da mama verirsiniz. Nam nam nam nam! Dün eski mama mı bitti? Neyse, mamam bitti kendimi yere atma zamanı, karnımı da açayım, beni sevsinler. Şimdi gezinme zamanı, bugün diğer siteyi mi yoksa sokağı mı dolaşayım? Sokakta beni seven öbür dostlarımı göreyim, birisi bana sevgi verir. Sürtüneyim onu sevdiğimi anlasın. Şimdi avlanma zamanı. Güneş tepede, şu çatıya çıkmalıyım, oradan kuş gözlemciliği yaparım. Gördüğüm kuşu ağaçtan ağaca zıplayıp avlarım. Ne, bu benim dostlarımdan biri! Uzun süredir yalnızım (10 dakika) yanına gideyim! Çatıdan ağaca, ağaçtan yere. Hadi oyun oynayalım. Bu ses nereden geliyor? Ne izliyorsun? Nasıl izliyorsun? O elinde tuttuğun şey ne? Acıktım. Mama alabilir miyim? Teşekkürler! Hadi içeri girelim!” Ablam, içeri giremezsin, sonra sıkılıp çıkmak istiyorsun. “Yook bu sefer sıkılmam, benim yanımda gelebilir misin o zaman? Heeeey bensiz içeri giriyorsun! Aslında uykum geldi uyumak istiyorum.”