Akdeniz’de Osmanlı donanmasının her yerde hakim olduğu yıllarda, Barbaros Hayrettin Paşa ve filosu Portekiz ve korsanlardan oluşan birçok gemiyi batırmış kalanların peşinden Cebeli-i Tarık boğazlarından geçmişlerdi.
Ana karadan birkaç gün uzağa kadar kovaladılar ve tam yakalamışlardı ki inanılmaz bir fırtına koptu. Göz gözü görmüyor, rüzgarın şiddetine karşı koyamıyorlardı.
Fırtına iki hafta sürdü , bittiğinde gökyüzünü ancak görebildiler. Erzakları tükenmiş bitkin haldeydi bütün denizciler. Gece olunca yıldızlardan yol bulmaya çalıştılar ancak ana karadan çok uzak olduklarını biliyorlardı. Erzak ve içecek sıkıntısı başlamıştı ki ufukta bir duman gördüler ve hemen o yöne gittiler.
Dumanın geldiği yere vardıklarında karşılarında bir ada vardı. Adaya çıktılar. Daha önce hiç görmedikleri bir halkla karşılaştılar.
Konuşmaya çalışırken ”BİZ TÜRK’ÜZ SİZ KİMSİNİZ?!” gibi anlaşmaya çalıştılar. Bir süre sonra bir birlerini anlamaya başladılar. Onlar CACİO’du diğerleri de TÜRK olduğu için adanın adını günümüzde TURKS and CACIOS diyorlar.