Günlerden bir gün ben ve kedim evde oturuyordum. Saat Beş buçuğu gösteriyordu ve ödevlerimin olduğu aklıma geldi. Ödevlerim aklıma gelir gelmez hemen odama koştum ve ödevlerimi yapmaya başladım. Bu sırada kedim yanıma geldi ve benim üstümde oturdu. Ödevlerimi bitirdim ve yattım.
Sabah uyandığımda saat yedi buçuktu hazırlandım ve okula gittim. Okulda derslerimi işledim ve eve vardığımda kedimle beraber biraz oyun oynadım ve ödevlerimi yapıp derslerime çalıştım ve uyudum. Sabah çok kötü bir kabustan uyandım ve gördüğüm kâbus ise kedim küs olduğumuz komşumun kapısına doğru koştu ve gözden kaybolmuştu ardından kapı açıldı ve içerden tuhaf bir koku geliyordu. Bu durum karşısında çok korkmuştum ve kedime hep daha çok göz kulak olmuştum. Aradan bir ay geçti ve gördüğüm kâbusu unutmuştum ve sınavlarım başladığı için derslerime daha çok çalışmaya başlamıştım. Sınavlar bittikten sonra eve geldiğimde uyuya kalmışım ve uyandığımda ise bir anda kedim küs olduğumuz komşumuzun kapısına doğru koştu. O sırada daha önce gördüğüm kâbus aklıma geldi ve çok korktum ne yapacağımı bilemedim. O yüzden ben de kedimin arkasından koştum ve kedim bir anda gözden kayboldu sonra kapı açıldı ve tuhaf bir koku geldi aynı kabusta gördüğüm gibi. Kapıdan içeri girdim ve komşum evde yoktu bende bütün evi gezdim ve kedimi aradım ama kedimi bir türlü bulamadım. Tam komşumun evinden çıkacakken garip bir bağırma sesi duydum ve evin içine tekrar girdim ve ne göreyim zincirlerle kilitlenmiş bir kapı. Kapıdaki zincirleri bir 15 dakika uğraştıktan sonra kırabildim. Kapıyı açınca aşağıya doğru giden bir merdivenler vardı ve her yer karanlıktı o yüzden bir mum aldım ve aşağıya doğru inmeye başladım. Her bir basamak daha indikçe içim daha çok sıkışıyor ve daha çok korkuyordum. En sonunda en aşağı kadar vardım. En aşağıda bir sandalye ve bir açık kapı vardı. Hiç düşünmeden direk kapıya yöneldim ve yerde kan izleri gördüm bunun üzerine az kalsın kusacaktım ve korkudan bayılacaktım ayrıca çok kötü bir koku vardı. İlerlemeye devam ettim ve en sonda komşumu kedimin de içinde olduğu bir çorba içerken gördüm ve korku, telaş, şaşkınlık ve üzüntüden bayıldım.
Birkaç saat sonra gözümü hastanede başımda annem ve babamın beni ağlayarak beklerken gördüm ve ne olduğunu anlamadım. Anneme ve babama sesledin ve bir anda çok mutlu olup sevinç göz yaşları dökerek bana sarıldılar. Onlara sordum “Niye beni görünce bu kadar sevindiniz ve az önce ağlıyordunuz?” annem ve babamda “Sen 1 aydır komadaydın senin için çok endişelenmiştik.” Dediler ve gördüğüm bütün her şeyin bir kâbus olduğunu anladım. Ama içimde hala gördüğüm şeyin bir kâbus olmadığı düşüncesi vardı ve düşündükçe ürperiyordum. Bir süre geçti ve bu kâbusu da unuttum ve hayatıma kaldığım yerden devam ettim.