Küçük Kedinin Dostluğu

Merhabalar, ben bugün size başımdan geçen bir olayı anlatacağım. Bundan sekiz yıl önce İstanbul’dan Ankara’ya taşınmak zorunda kaldık. Taşınırken komşumuz Hülya hanımlarla bir olay yaşadık ve o günden beri komşumuzla konuşmuyorduk. İstanbul’dan gelmek beni üzmüş olsa da Ankara’da çok güzel bir şehir. Annem ve babam Ankara’ya taşınınca bana bir kedi aldılar çok tatlıydı. Adını Isabelle koydum. Isabelle oyuncu bir kediydi hep arabaların altında saklanırdı. Yine bir gün kedi mi göremedim. Arabaların altında aradım ama yoktu. Her tarafa bakmıştım. Ön bahçe, arka bahçe ama hiçbir yerde yoktu. Sonra birden kedimin ayak sesini duydum, sese doğru ilerledim. Hülya Hanımların evlerinden geliyordu önce çok korktum. Sessiz sessiz ilerledim. Isabelle diye seslendim ama gelmedi. Sonra komşumuzun açık olan kapılarından
İçeriye girdim. Garip bir koku vardı.  Meğer koku, kedi mamasından geliyormuş. İçeri girince anladım ki komşumuz kedimize yemek veriyormuş. Meğer küçük bir sürpriz hazırlayıp bizden özür dilemek istiyorlarmış. Annem ve babam beni ortada görmeyince aramaya çıkmışlar, annemlerin sesini duydum ve kapının önüne çıktım. Annem ve babam beni görünce şaşırdı hemen Hülya hanımların kapısına geldiler. Hülya Hanımlar onları içeriye davet etti. İçeride hoş bir ortam olduğunu görünce annemlerin de yüzü güldü, birbirlerinden özür dileyip barıştılar. Akşam da evimize davet ettik. Hep birlikte yemek yedik ve herkes çok mutluydu. Küçücük bir kedi yılların küslüğünü ortadan kaldırmıştı.