Günlerden Cumartesi askerden izin almıştım, geri dönüyordum eve ailecek beni bekliyorlardı. Ne arabaları vardı ne de binip beni almaya gelebilecek araçları bende kendim eve geldim. Pencereden baktığımda bütün aile sofranın etrafında oturmuş, bir taraftan yemek yiyor, bir taraftan konuşuyorlardı. Birden kapının önünde bir kadın belirdi kendisini tanımam etmem eve geldiğimde herkes bana sarılıp özlemini gidermişti fakat tanımadığım o bana en uzak yere oturmuş sessizce yemeğinden azar azar yiyordu. Beni endişelendiren şey ise ben gelmeden önce yüzü gülümsüyor ve gayet de eğleniyordu.
Yemeğimizi sohbet ede ede yedik fakat üvey babamı kenara çekip o kadının kim olduğunu sordum. Kendisi gözünü çevire çevire, terleye terleye bir türlü söyleyemedi. Bende gidip üvey anneme sordum kendisi kimdir diye. Kendisi bana onu bana değil de kadına üslubunla sorsana dedi. Biraz çekiniyordum. Kadına gidip ahlakımı bozmadan kim olduğunu sordum. Kendisi kekeme kalmıştı fakat sonunda anlamıştım çünkü tip ve yüz olarak bana çok benziyordu. Büyük savaştan önce ben yaklaşık 5-6 yaş civarında falandım küçük bir kardeşim vardı bebekti daha 3 yaşlarındaydı. Annem bizi kurtarmak için, babamsa ülkeyi korumak için kendi hayatlarından oldular. Kardeşim geçtiğimiz 16 yıl boyunca kayıptı onu türlü türlü aramayı denedim fakat bulamamıştım en sonunda pes ettim. Umudum kalmamıştı. 18 yaşımdan sonra kendim içimdeki sinirimi atmak için asker olmaya karar vermiştim liseyi harp akademisi’nde okudum. Universite okumak gibi bir amacım yoktu ondan direk başvurumu yapmıştım. Şuan askerde 4. yılımdayım ve evet karşımdaki küçük kardeşimdi. Baka kalmıştım inanamamıştım. Belkide onun öldüğüne çok inanmıştım. Ona çok sıkıca sarıldım, kokladım 16 yıllık özlem duygumu gidermiştim çok iyi ve huzur doluydu. Ardından kendisi bize nasıl beni bulduğunu anlattı. Kendisi işe girmişti ve biraz para biriktirip kirli işlere para uzatmış böylece yerimi bulmuş. Üvey ailemde çok şaşırıp inanamamış fakat kendisi benim aileme anlattığım olayların aynısı anlatınca kendileri inanma durumunda kalmış. Ailem çok alışmıştı. Yeni bir aile üyemiz olduğu için hepimiz çok sevinmiştik. Fakat benim iznim 3 gündü ondan çok fazla yanlarında kalamamıştım. Son günümde kız kardeşim benden babamızın ve annemizin mezarına götürmemi istemişti beraber gidip dua ettik.
Küçük kız kardeşim evde kalmak ayıp olur diye istemese ailem onu çok zorlamış ve üniversite sınavına girip okumasını istemişler.Bense askere sinirim ve hırsım dinmiş bir şekilde yol almıştım