Günlerden Salı Covid-19 virüsünden dolayı evde oturuyordum. Yapacak hiç ama hiçbir şeyim yoktu ve bende bu sıkıntımı bodrum katımızı düzenleyerek çözmeye karar vermiştim. Yavaştan eşyaları ayırıp tek tek bakıyordum işime yarıya bilecekleri bir kenara atılacakları bir kenara ve bakacaklarımı da bir kenara alıyordum en son hepsini bitirdikten sonra bakacaklarıma geçmiştim ve elime gelene her dosyanın başlığını okuyordum benim ilgimi çekenleri de yatağımın üstüne fırlatıyordum lakin en son çok ilgin başlıklı bir dosyaya denk gelmiştim ve işte bu dosya benim aşırı çok ilgimi çekmişti ve diğer dosyaların başlıklarına bile bakmadan hepsini fırlatıp ilgimi en çok çeken dosyaya bakmaya başlamıştım. Dosyanın bu kadar ilgimi çekmesinin sebebi dosyanın adının ,Çocuklarımız, olmasıydı.
Bu dosyaya ailemin haberi olmadan bakmam bir az moralimi bozuyordu çünkü bu doyanın içinde yazanları öğrenmemem daha iyi olabilirmiş gibi geliyordu. Ama yapabileceğim bir şey yoktu ya öğrenecektim yada öğrenemeyecektim ve bu şansıda kayıp etmek istemiyordum direk hiç düşünmeden açıp okumaya başladım. Ve her bir cümle daha okumaya başladığımda daha fazla şok geçiriyordum. Biz 6 kardeşiz ve bunların 5 tanesinin evlatlık olduğunu öğrenmiştim işte o dosyadan peki neden ailem 5 tane evlatlık çocuk sahiplenmişti işte aklımdaki tüm sorular bunu altında yatıyordu.
Ve dosyayı okumaya devam etmiştim dedem ölmeden önce dünyada yapmak istediği son bir isteği kalmıştı o da yetim hanedeki en yoksul 5 çocuğu evlatlık edinmekmiş ama bunu yapmak için ömrü yetmemiş ve bunu ölmeden önce annem ile babama söylemiş. Ve bu yüzden annem ile babam dedemin son dileğini yerine getirmiştiler. Bu kadar olayı içimde tutamıyordum ve bunu söylemek için annemin yanına gitmiştim çünkü annem bana her zaman yardımcı olacağını düşünüyordum bu yüzden annemin yanına gidip sordum annem bunu öğrendiğimi duyunca bana çok fazla kızdı ve ne olduğunu bile açıklamadı. O anda hemen odama gitti ve dosyaları benden aldı ve ceza verdi böyle bir şey yaptığımdan dolayı bana durmadan içinde benden ne kadar nefret ettiği ile alakalı cümleler söylüyordu o gün bu konuyu babam ile paylaştığı zamanda babam annemden daha fazla kızmaya başlamıştı tam bir sinir küpü olmuştu ailemin bu tepkilerinden dolayı çok korkuyordum odamdan çıkamıyordum.
Akşam olduğunda yemeğe gitmeye bile gidemiyordum gecenin geç saatlerinde kapımın altından bana yazılan bir mektup gelmişti kimin atığını bilmiyordum yazısı aileden kimsenin yazısına benzemiyordu bunu birinin bilgisayar üzerinden yazıp çıkardığı çok belli oluyordu. Ve mektupta şunlar yazılıydı ;Seni dünyaya geldiğin günden beri bir kere bile sevmemiştim ve sevmemiştik her zaman ailemize zarar olmuştun çok meraklı ve aptal bir çocuktun ve bu aptal olmanın bir gün başımıza kötü şeyler getireceğini biliyordum ve getirdi ve bu senin yaptığın tek şey değildi daha bir sürü şey yapmıştın ve zor sabrediyorduk… Mektubun yarısında göz yaşlarına kapıldım ve okumayı bıraktım artık kalbim bu kadar yüke ve strese dayanamıyordu. Biriktirdiğim tüm paramı alıp çantamı toplayıp tüm ailem uyurken gitmeye karar vermiştim. Ve akşam olmuştu artık hazırdım gidecektim aileme daha fazla rahatsızlık vermeyecektim. Ve bir dakika bile düşünmeden evden gitmiştim saat geç olduğundan dolayı toplu taşıma araçları çalışmıyordu ve konaklayabileceğim hiçbir yerde yoktu bende üstü kapalı olan bir marketin arka tarafına geçip uyumaya çalışmıştım. Sabah olduğunda iş aramaya gidecektim ama her yer kapalıydı. Yapacağım hiçbir şey tek arkadaşım akrabam hiç kimsem yoktu işte o zaman ailenin bile sana yardım etmediği zaman kendi ayaklarımın üstünde durmanın ne olduğunu anlamıştım. Dünyada birinden saygı görmek ve istediklerini yaptırmak için bir başarın olmasıydı ve bu başarının nasıl olacağıydı.