Günlerden bir gün Zeynep uyuyordu yatağında.Derince rüyalara dalmıştı.Evde de tekti.Uyurken birden bir ses duydu.Uyandı ve ışığı yaktı.Eline de bir tane fener aldı.Odasından çıktı ve merdivenlerden aşağıya indi.Tüm eve baktı,dolaştı.Sonra mutfağa gitti.Işığı yaktı.Tam o sırada bahçeden gelen gürültüyle yerinden sıçradı.
Hemen koşa koşa eve girdi ve merdivenlerden çıkarak odasına girdi.Yorganının altına girdi.Kafasına kadar örttü.Ve sessizce bekledi .Gözünü kapadı ,güzel şeyler düşünmeye çalıştı.Ama başaramadı çünkü aşırı korkmuştu o an sadece durmadan gürültü kulağında çınlıyordu.Sonra telefonunu alıp annesini aradı.Durumu anlattı.Ama annesi gelemezdi.Çünkü annesi doktordu ve aynı zamanda o gün nöbetçiydi,hastalara bakması gerekiyordu.Sonra bir cesaretle Zeynep yorganı kaldırdı,fenerini aldı ve odasından çıktı.Merdivenlerden tırsa tırsa indi.Bahçeye çıktı ve gürültünün kaynağını buldu.Bahçede bir tane büyük kutu vardı sanırım o kutu yukarıdan düşmüştü.Zeynep kutuyu yavaş yavaş ve korka korka açtı.
İçinden çıkanı gördüğü anda ağızı açık kaldı.Kutunun içinde yavru bir köpek vardı.Ve o köpek sahibi tarafından sokağa atılmış sonrada bir insan onu kutuya koyup yukarıdan aşağıya atmıştı.Zeynep köpeği çıkardı içide rahatlamıştı.Köpeğe isim verdi ve hemen veterinere götürdü.Sonrasında köpek sağlığına kavuştu ve Zeynep’in köpeği oldu.
