İnsan hayatını sizce hangi duygular yönlendirir? Gelecekğimizi şekillendirmemizi sahlayan duygular nedir? Hiç düşünmediğimiz sorular gibi geliyor bana. Ama kuşlar bana dedi ki bunu araştıranlar varmış, dediler sende bi bak başkaları nasıl düşünüyor.
Blim adamları demiş ki insanlar sevdikleri şeyleri yapmaktansa sevmedikleri şeyleri yapmamaya daha eyilimlidir. Yani bizi yaptığımız işlerden caydırmak o işi sevdirmekten daha kolay. Bu bizim evdeki, işteki ve okuldaki hayatımızı şekillendiriyor. Örneğin ödev yapmayı sevmeyen birine ödev yaptırmak yada yemğin başlında durmayı sevmeyen birine uzun süren bir tarifi öğretmek zordur çünkü oradan kaçmak ister gibi davranırlar ama seven birine öğretsek bile, onlar bile, sıkılabilir. Ve sıkılan birine birşey öğretmek te zordur.
Peki neden insanlar böyle davranır. Bunun nedeni sıkın tının insanlara zihinsel olarak zara vermesidir ve vücudumuz tüm zarardan kaçmaya programlanmış bir makine gibi hareket eder. Aynı zamanda korktuğumuz şeyleri yaparkende olan kaçma duygusuna ben zer bu davranış. E insanlar sevmedikleri ve korktukları hiç birşeyi yappmamayı sevdikleri şeyleri yapmeye yeğliyorsa ozaman biz nasıl mutluyuz.
Eğer biz böyle düşünüp davransaydık sizce şu anki halimize, birey, toplum ve tüm insanlık olarak, nasıl geldik. Eğer Wright kardeşler yok biz düşeriz diyerek ilk uçagı yapmasalardı. Ay elektrik çarpar diye ampuller yapılmasaydı, insanlar korkar diye gök delenler yapılmasa sizce mağra adamlarından farkımız olurmuydu. Yoksa sizi tiye alırken çok mu inandırıcıydım.
İnsanlık en büyük adımlarını korkularını bastırmak hatta yok etmek için atmıştır. Hastalıktan korkarsan ilaç bulursun karanlıktan korkarsan ışığı. Hatta bununla kalmadık denizin enginliğinden korktuk ve onun uçsuz bucaksız ufuklarını karış karış fethettik. Denizin derinlerinden korkunca oraya dev makineler indirdik sırf birdaha korkmamak için. Zamanında birbirimizden kortuğumuz için dev kaleler inşa ettik, şimdi birbirimizden ayrı kalmaya korktuğumuz için Mecnun gibi dağları delip şehirleri bırakın şehirleri kıtaları birleştirdik. Evimizde bir tuşla dünyanın öbür ucunu dinleyebiliyoruz, konuşabiliyoruz, yazabiliyoruz. Ama biz hala korkuyoruz evrende yanlız
olmaktan korkuyoruz kendi ayımızı ve diğer gezegenleri inceliyoruz yetmedi uzayı hatta evrenin diğer ucuna bakıyoruz hepsi korktuğumuz için. İnsanlar fobilerinin üstüne gitmeyi en sevdikleri hobileri yapmışken föbiler höbilerden daha çok hayatımızı etkiler diyebilirmiyiz?
İnsanlar hiçbir zaman durmayan bir ordu gibi gördükleri her sorunu çözmeye çalışır, durum buyken bizim geri durup ben bunu sevmem şunu yapmam dememizi nasıl beklersiniz. Ha eğer siz böyle iseniz emin olun ki bir gün birisi gelip elinizden tutup çekiştire çekiştire sizi o sevmediğiniz şeyin öte tarafına geçirir. İnsan ve insanlık hiçbir zaman birşeyin kendini durdurmasına izin vermez. Ki sen uzayı aşmış bir türün üyesisin, 3,8 milyar yıllık evrimin sonucu, senin birkaç, bir başkasının izinden gidebilmek için 3,8 milyar yıllık bir kütüpanen var birkaç korkunun seni durdurmasın cidden izin vericek misin?