O gün okuldan çıktığım gibi direk eve gitmiş sadece yatmak ve telefon veya televizyondan bir şeyler izlemek vardı aklımda. Tam eve gelmemin üzerinden yarım saat geçmeden Bora diye bir arkadaşımdan bir mesaj gelmişti buluşmak istiyordu Efe’nin de onla olduğunu basketbol falan oynayacağımızı söyledi. Ben de hemen gittim tabii çünkü ben gerçekten evde durmayı pek seven biri asla olamamışımdır ve evde sıkılıp tüm günü boş geçirmek yerine dışarı çıkıp eğlenme fırsatı geçmişti elime ve bu geri tepmek istemedim.
15 dakika içerisinde hazırlanıp evin önündeki yolun karşısındaki büyük parka gittim onlarla buluştum. Efe önce yemek yiyip sonra basketbol oynamak istediğini çok aç olduğunu söyledi ve biz de kabul edip Burger King’e gittik. 1 saat yemek yemeye gitti ve geri döndüğümüzde sahaya hava kararmaya başladığından dolayı çoğu kişi eve gitmeye başlamış ve agresif köpekler her yeri kaplamaya başlamıştı. Topu almaya gittik Bora’nın evine ama sitenin kapısının önünde 3 tane köpek yatmış uyuyordu. Nasıl aralarından geçip siteye gireceğiz diye aramızda konuştuk Efe ile fakat Bora yolun karşısından bizi izlemeye karar verdi ve anahtar onda olmasına rağmen biz Efe ile köpekleri atlatıp siteye girmeye çalışacaktık.
Nasıl yapsak diye düşünürken ben cebimdeki zıplayan topu fark ettim belki onu takip eder ve giderler diye umup topu yuvarladım. Top yanlarından geçerken hiç umursamadılar ve top gözden yok oldu. Sonra cebimdeki lazeri fark ettim kedilerin ilgisini çeken şeyin belki köpeklerin de ilgisini çeker diye düşündüm fakat yine düşündüğüm gibi olmadı. Bora’dan anahtarı almak için yolun karşısına geçtik ve geri kapıya geldiğimizde köpeklerin orda olmadığını fark ettik ve ne olur ne olmaz diye dikkatli bir şekilde kapıya doğru giderken bir havlama sesi geldi ve ardından 3 tane köpek arabaların altından çıkıp etrafımızı sararken biz de Efe ile koşmaya başladık. Tam yoldan geçerken bir araba üstüme gelip korna çalarken bir köpek sırtıma kafa attı ve arabanın bana çarpmasından beni kurtardı tam içimden “Aman Allahım gerçekten ucuz atlatmışım!” derken arabanın köpeğe çarptığını gördüm.
Köpeğe çarpan adam, Efe, Bora ve ben korkmuş ve ürkmüş bir şekilde birbirimize bakıyorduk ve diğer köpekler de yerde yatan köpeğin başına toplanmış ve onlar da sadece köpeğe bakıyordu. Köpeklerin biri adamı kovalamaya başladı ve adam da arabaya binip uzaklaştı ve yine gecenin onunda üçümüz köpeklerin yanında kala kaldık ve ne yapacağımızı bilmez bir sima ile sadece birbirimize bakıyorduk. Bora, babasını sitenin girişine dönerken gördü ve hemen babasını aradı ve babası yanımıza geldi olayı anlattık ve hemen yaralı olan köpeği nazilce arabaya bindirip veterinere gittik.
2 bacağı ve kaburgası kırılmış üstelik beyin sarsıntısı geçirmişti ve yaklaşık bir saat sonra da benim babam ve yarım saat daha sonra da Efe’nin annesi gelmişti o günden sonraki 1-2 haftada boyunca her gün köpeği ziyarete gittim fakat o iki haftanın sonunda daha fazla dayanamayıp vefat etti. Benim hayatımı kurtaran köpeğin hayatını kurtaramamıştım. Kendimi çok suçladım fakat yapabileceğim hiçbir şey yoktu yapabileceğim her şeyi yapmıştım fakat sonucu pek iç açıcı olamamıştı.