Bizlere hayatımızın kontrolünün bizde olduğu, onunla ne istersek yapabileceğimiz öğretildi hep. Zira özgür bireyler yetiştirmek için önemli bir şey bu. Ancak hiç düşündünüz mü, hayata gelme ya da gelmeme yetkisi bizim elimizde değilse yani istemsizce varsak ve bir gün istemsizce yok olacaksak bunlar saçma değil mi? Var olup olmamayı bile seçemiyorsak hayatımızın kontrolünün bizim elimizde olmasının manası ne? Herhangi biri istediği vakit dünyaya getirebilecekse ve yine herhangi biri istediği vakit dünyadan silebilecek ise bizi bunları söylemenin manası nedir?
Beni bu düşüncelere sürükleyen ünlü yazar Fernando Pessoa’dan başkası değil. Kendisinin sözleri hayata farklı şekillerde de bakmamı sağladı. Bugüne kadar hep insanın yapabilecekleri ile diğer varlıklardan öte bir şey olduğunu düşündüm. Hala da böyle düşünmekteyim. Ancak insan gözümde büyüttüğüm kadar büyük ve yüce olmadı yazarımızın sözlerini okuyunca. “İstemeden varım ve istemeden öleceğim. Olduğum şeyle olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle hayatın beni yaptığı şey arasında bir boşluğum.” Aslında yazarın söylediği şey hakikat. Sahiden de öyleyiz! Olmak isteyip olamadığımız, olmamak için direnip olduğumuz o kadar çok şey var ki şu fani dünyada. Kendimizi bile hayrete düşürürüz bazen olduğumuz ya da olmadığımız kişiyle. Ne hayal ettiğimiz kadar mükemmel ne de hayatın bizi yaptığı kadar zavallıyız. İkisi arasında gidip geliyoruz varsın hatalarımızla varsın başarılarımızla. Ancak hiç bir zaman çıkamıyoruz bu boşluktan. Belki hiç bir zaman kendimizi yeterli bulmayacağımız için belki hiç bir zaman mükemmel olamayacağımız için kim bilir. Lakin bitmek bilmeyen dünya koşuşturmacasıyla bunları düşünmüyoruz hiç. Ve fakat yazarımız belki de yanılıyordur biraz. Söyledikleri beni zavallı ama aynı zamanda da çok güçlü hissettirdi. Zira hayata gelmeyi biz seçmesek de ne olup ne olmayacağımızın, hayal ettiğimiz şey mi hayatın bizi yaptığı şey mi olacağımızın kararı hala bizde olabilir. Ne de olsa istediğine ulaşma arzusu biz insanların içlerinde var. Belki istediğin yere gelirsin belki o noktadan çok uzakta kalırsın ama bir şey olursun elbet. Ha güzel ha kötü. Bir yerlere varırsın elbet.
Sadede gelirsek kısmen doğru bu sözler benim kanımca. Sonuçta yaşamak istedikçe hayatın içinde savrulur dururuz bir rüzgar tarafından götürülen yapraklar misali. Ama tatlı bir meltem ama sert fırtınalar olsun uçan yine yapraklar. İşte bütün bu kelime denizinin oluşmasını sağladı yazar kafamda. Bu konu hakkında söylenecek hayli şey olsa da burada nokta koymak istiyorum yazıma. Ne güzel söylemiş yazar Fernando Pessoa, diyorum içimden.
