Kıymetini Bilmek

Herkese merhaba! Bugün sizlere bir şeyler öğütlemek için yazılmış bir hikaye gibi olan ama aslında gerçek ve yaşanmış bir olay anlatacağım. Yaklaşık 2 yıl önce Covid-19 dediğimiz bir virüs çıktı ve günümüzde de hala yaygın bir virüs. Bu virüs bizim ülkemize 2020 yılının ocak ayında ulaştı. Ve ben işte o zamanlarda 4. sınıftım. Ablam ise 6. sınıftı. Bize bakacak kimse yoktu. Annem ile babam işteydi. Bize de anneannem bakıyordu. Hatta bize her öğlen patates kızartıyordu. Her gün yürüyüş yapması gerekiyordu. Biz onu yürütmeyi çok sevmiyorduk ama sonunda bize para verip marketten abur cubur almaya gönderiyordu. Çok güzel günlerdi. Ama işte o güne kadar…Anneannem çamaşır yıkamıştı. Onları katlayacaktı. Yatağa oturayım derken yere düştü. O gün bacağını kırdı. Ve artık teyzemlerde kalıyordu. Biz yalnız kalmıştık. Ama kendi başımıza yetinmeyi öğrendik. Bunun üzerinden 1 yıl geçti. Hala tek başımıza kalıyorduk. Yaz tatiliydi. Meğer teyzem, kuzenlerim ve anneannem korona olmuş. Ama bunu hafif bir şekilde atlattılar. Olayın üstünden 4 hafta geçti. Anneannem yüz felci geçirdi. Sonra yürümekte zorlandığını söyledi. Onu hastaneye kaldırdılar. Hastanede 2 hafta boyunca kaldı ama sonra layık olduğu yere gitti: cennete. Ve işte o an anladım ki değerini bilmediğimiz her an, bizi başka hayat yaşamaya mahkûm ediyor.