Küçüklüğümden beri kitap okumayı çok severim. Bu alışkanlığımı annemden almışım.
Annemle her gün evimizin yakınındaki küçük, eski ve antika eşyalarla dolu bir kafeye giderdik. İlk başlarda orada kendimi pek rahat hissetmezdim. Genellikle etraftakiinsanları inceleyip eğer onları canayakın bulursam onlarla sohbet etmeke çalışırdım. Bir gün sıkılıp kafenin olduğu sokaktaki dükkanları gezmeye başladım ve işte oradaydı. Bir sahaf. İçeriye girdiğim anda içimde tanımlayamadığım bir his oluştu. Mutluydum sanırım. Etrafıma bakınmaya başladım. Her yer çeşit çeşit kitapla doluydu ve bu benim çok hoşuma gitmişti. Yerde duran bir kitabı elime aldım. Kapağı soyulmuştu, ilk sayfasında “Doğum günün kutlu olsun canım kızın Elif” yazıyordu. Elif’in kim olduğunu düşündüm. Büyük ihtimalle benden büyük birisiydi çünkü kitap epeyce eskiydi. Kitabı yerine bırakıp etrafta dolaşmaya devam ettim. En kuytu yerlerde geziyordum. İlgimi çeken bütün kitapları açıp birkaç sayfasını okuyordum. En son elime aldığım kitap ilgimi çok çekmişti çünkü kapağında köpeğe sarılmış bir ihtiyar kadın vardı. Ben kitapları incelemeye dalmışken yaşlı bir adam yanıma gelip “Çok güzel bir kitap seçmişsin ama sen onu okumak için biraz küçük gibisin.” dedi. Adamı gördüğüm anda korkudan havaya sıçramıştım zaten. Hemen hazırcevap olarak “Hiç de bile,hem sen benim kaç yaşında olduğumu bilmiyorsun bile.” gibi bir şey demiştim. Biraz korkmuştum. Dükkandan koşarak çıkıp annemin yanına gittim. Anneme dükkanın ne kadar güzel ve büyüleyici olduğunu anlattım. Annem sakince “Çok hoş bir yere benziyor,istersen bir gün birlikte gezebiliriz.” demişti. Bütün hafta oraya gitmeyi bekledim.Sahafa vardığımızda geçen sefer hoşuma giden kitabı aldım. Annem de kendine bir kitap aldı. Kitaplarımız aldıktan sonra kafeye gidip onları okumaya başladık. Fakat küçük bir sıkıntı vardı, ben hiç bir şey analmıyordum. Sanki kelimeler bilmediğim bir türde dans ediyordu da ben de onlara katılmaya çalışıyordum. Anlaşıldığı üzeri o kitabı çok ilerleyemeden bıraktım. Fakat o sahafa olan sevgim azıcık olsa da azalmamıştı. Artık kendi başıma gidip kitaplar almaya başlamıştım.
Oradan alıp bitirdiğim ilk kitaptan sonra kitap okuma işi epey hızlıca ilerlemişti. Her hafta en az bir tane kitap bitiriyordum. Bu da bizi yakın geçmişe getiriyor. Yaklaşık iki ay önce ben sahaftan ilk aldığım kitabı tekrar okumaya başladım. Kitap güzel bir romandı bir yaşlı kadınla köpeğinin hayatını anlatıyordu. Yanılmıyorsan kitap 150 küsür sayfa idi. Kitabı büyük bir heyecanla okuyordum. Kitabın 116. sayfasını çevirdim. Karşıma el yazısıyla yazılmış bir cep telefonu numarası çıktı. Bunu ilk gördüğümde epey şaşırdım doğal olarak. İlerleyen süreçte bu numarayı arayıp aramamak arasında kaldım ama arama fikri kazandı. Telefon çalmaya başladığında kalbim hızla çarpmaya başladı. Telefon yaklaşık üç kere çaldıktan sonra telefonu birisi açtı. Sesinden anlaşıldığına göre yaşlı bir adam açmıştı telefonu. Adama kendimi tanıttım ve onun da ismini ve kim olduğunu öğrenmek istediğimi söyledim. Adam hafifçe gülerek bana kendini tanıttı ve numarasını nerden bulduğumu sordu. Ona olanı anlattım ve bana tekrardan gülerek cevap verdi, ardından bunun uzun bir hikayesi olduğunu söyledi. Nazikçe ve meraklı bir şekilde hikayeyi anlatmasını istedim, bana şanslı günümde olduğumu ve severek anlatacağını söyledi. İhtiyarın bana söylediğine göre, bunda yıllar önce adam üniversiteye giderken bir kızla tanışmış ve bu kıza deli gibi aşık olmuş. Bir gün adam kızı kütüphanedeyken kızı görmüş ve kızın yerinden bir kitap almak için kalktığını görünce adam hızlı bir şekilde bir parça kağıda numarasını yazık kızın okuduğu kitabın arasına o kağıdı sıkıştırmış ve kız gelmeden hızlıca oradan uzaklaşmış. Yaklaşık iki gün beklemiş fakat kız adamı aramamış, bunun sonucunda adam cesaretini toplayıp kıza doğru düzgün çıkma teklifi etmeye karar vermiş. En sonunda çıkma teklifi edince kız teklifi sevinçle kabul etmiş. Birlikte bir kafeye gitmişler ve adam orada aslında numarasını kitabının arasına koyduğunu ve aramasını beklediğini ona anlatmış, kız da ona iyi ki gelip doğru düzgün çıkma teklifi ettiğini çünkü numarayı görse bile büyük ihtimalle aramayacağını söylemiş. Ki zaten kızın o sırada okuduğu kitap da arkadaşınınmış ve sadece yazarla ilgili bir araştırma yaptığı için ödünç almış. O nedenden dolayı da kitap artık kızda değilmiş. Velhasıl adam ile kadın uzun yıllar boyunca sevgili olduktan sonra evlenmişler ve gelen ilk telefon aramasıyla anladıklarına göre o kızın arkadaşı kitabını bir sahafa vermiş onda dolayı da bu adamı birçok kişi adama benim sorduğum şeyleri soruyormuş. Adamın bu uzun ve güzel hikayesini dinledikten sonra ona sabrı ve ayırdığı vakit için teşekkür edip telefonu kapadım.
Sahafları ve kitap okumayı çok sevmemin bir diğer nedeni de bu işte karşınıza ne tür bir macera veya hikayenin çıkacağını asla bilemiyorsunuz. Beni kitaplara en çok bağlayan şey de budur işte.