Kitaplar … kiminin vazgeçemediği kiminin ise aklına dahi gelmeyen uzmanlara göre ise zekamızı ve kelime haznemizi geliştiren , stresimizi azaltan, konsantrasyonumuzu arttıran, hafızamızı güçlendiren iletişim araçları; ki bana göre çok daha fazlası. Fakat teknolojin de gün be gün artmasıyla beraber maalesef son yıllarda kitap okumak çoğumuzun aklından dahi geçmiyor. Kendimizi teknolojik aletlere kaptırıyor aslında var olmayan sanal bir dünyada saatlerimizi geçiriyoruz bunların sonucunda ise kendimizi hiçbir alanda geliştirememekle beraber dünyaya dar bir pencereden bakıyoruz.
Oysa fark etmeden yeni bir dünyanın kapılarını aralamış, kendini karakterlerin yerine koyup yeri geldiğinde onlarla birlikte ağlamış, gülmüş, ortak duyguları paylaşmış, onların yaptığı hatalardan ders çıkarmış güzel anılarını aklına not etmiş kısaca kitap okumanın büyüsünü yakalamış insanlar ne olursa olsun kitaplardan kendilerini koparmamakla beraber onları hayatlarının bir parçası haline getirerek bu büyüyü asla bozmuyorlar ve böylece diğer insanların asla anlayamayacağı kitaplar ile kendileri arasındaki bağ git gide dallanıp budaklanıyor ve bir anda kitaplar kişinin en yakın arkadaşlarından biri oluveriyor. Anlattığım gibi kitapları sadece kağıt parçalarından ibaret bir nesne olarak değil de her bir kitabı farklı bir dünya her bir sayfayı o dünyanın bir bölümü her bir satırı ise o dünyanın başlangıcı olarak gören insanlar, evlerinin en azından küçük bir bölümünü eğer bu mümkün değilse de zihinlerini birer kütüphaneymişçesine o kitapların diyarlarına ayırıken; evlerine bilgisayar odaları, oyun köşeleri yapan kişiler iş kitaplara gelince evlerinde olmasa değilse bile zihinlerinde kitaplara yer vermekten acizler. Bununla birlikte evlerinde kitap bulunduran insanların da anlayacağı gibi bana kalırsa insanın en huzurlu hissedeceği yer evinde okuduğu okumadığı bütün kitapları göz önüne serip, gün sonu yorgunluğunu orada o anki ruh haline göre seçtiği kitabı okurken hayat koşuşturmasından bir nebze olsa arınacağı kendini bulacağı huzuru yakalayacağı küçük veya büyük fark etmeksizin kendine özel bir kütüphanedir. Fakat maalesef ki gerek sosyal medya da gerek günlük hayatta kitapları bir gösteriş unsuru olarak gören ve onları bir süs objesi olarak sergileyip çevrelerindeki insanlara da böyle yansıtan kişiler bulunduğu için , bana göre insanın asıl kütüphanesi de kendini asla kandıramayacağı zihnidir.
Nasıl bir buğdayı toprağa ektiğimizde ona emek vererek suyunu gübresini verdiğimizde bir süre sonra o tohumların yeşerip filizlenip ağaçları o ağaçların da ormanları oluşturduğu gibi ben de mümkün olsa her karış toprağa buğday eker gibi kitap ekmek isterdim. O kitapların büyük bir kütüphaneyi oluşturmasını ve insanların oraya gidip ücretsiz bir şekilde binlerce farklı dünyadan hangisini isterse onun kapılarını açarak içinde kaybolmasını her insanın en azından bu duyguyu bir kez bile olsa yaşamasını zihninde ise kendi özel kütüphanesini oluşturmasını elimde olmamasına rağmen çok isterdim.