KİTAP SEVER

Kitap Sever
Merhaba ben Samet, ben kitap okumayı çok seven bir 7. sınıf öğrencisiyim.En sevdiğim şey okumak boş zamanlarımda ya da her fırsatımda kitap okurum okulda, evde, arabada, serviste, balkonda her yerde ama sadece sessiz ortamlarda okuduğumu anlayabiliyorum. Ve şey belki siz de bana deli diyebilirsiniz ama ben kitapları gerçek dostlarım olarak görüyorum yani yaşadığım olayları onlara anlatıyorum ama herkes beni deli sanıyor ama ben deli değilim. Kendi annem ve babam bile bazen böyle düşünüyor bu yüzden bazen üzülüyorum. Bir gün okuldan eve dönerken yoldan karşıya geçecektim etrafıma araba geçiyor mu diye baktım araba geçmiyordu ve ben de ilerlemeye başladım tam kaldırıma adım atacakken bir anda yanımdan sanki uçuyormuşçasına bir araba geçti ve dibimden geçtiği için dengemi kaybedip düştüm ama çok sert bir şeyin üstüne düştüğüm için karnıma battı. Kafamı kaldırıp bu şeyin ne olduğuna baktım. Bir kitaptı ama çok boştu üzerinde ne bir desen olsun bir yazı yoktu sadece simsiyahtı. Sonra eve gitmeye devam ettim ama bir yandan da kitabı inceliyordum. Kitabın ilk sayfaları boştu derken çoğu sayfa boştu ama bir sayfa vardı 115 yazıyordu aa sadece sayı vardı. Ardından 116. sayfayı çevirdim ve el yazısıyla yazılmış bir telefon numarası budum. Eve vardım telefonumu alıp odama geçtim ve bu numarayı aramaya karar verdim. Veeee kendimle uzun bir mücadelenin ardından numarayı yazdım ve aradım. Önce kimse açmadı ama bir kez daha aradım ve bu sefer biri açtı konuşan kişi kalın sesli bir kadındı önce bana kim olduğumu sordu. Ben de ona yerde bir kitap bulduğumu içinde onun numarası olduğunu söyledim. Kadın ilk bir şey demedi ama sonra bana bir adres verdi hemen buraya gelmemi söyledi. Ve ben de kitapla beraber gittim kadın oradaydı çok iri yarı ve kaslıydı, o uzun kıvırcık gür saçları ben de buradayım diye bağırıyordu. En sonunda kadına kitabı verdim ama verirken kitap yere düştü ve son sayfası açıldı. Hırsızlıkla ilgili bir şeyler yazıyordu ama umursmadım.Ve eve giderken bir anda duraksadım düşünmeye başladım. Ve o son sayfada yazanları daha dikkatli taradım aklımda, ve en sonunda şok oldum. O kitap aslında kadının günlüğüydü ve son sayfada ise yaptığı suçları yazmıştı. Hemen polise koşup olayları anlattım ve kadını en son nerede gördüğümü söyledim. Aslında kadın çok ağır suçlar işlemiş ve aranıyormuş neyse sonra polisler kadını buldu. Sonra ben eve gittim neler yaşadığımı düşünmeye başladım. Bu yaşadıklarımı birileriyle paylaşmak istiyordum ama bana deli derler diye korkup söylemedim. Onun yerine yazmaya karar verdim. Yazdım ve aslında yazmak hoşuma gitmişti o günden sonra biraz daha yazdım ve on hikayem oldu. Derken aradan 20 yıl geçti artık çok ünlü bir yazarım kitaplarım her yerde her dilde var ve artık kimse bana deli demiyor.