Günlerden bir gün ailemle mutlu zaman geçiriyordum , öğlen saatlerine yakın üniversitede dersim vardı.Hızlıca piknik alanından ailemle akşam yemeğinde görüşmek üzere vedalaştık. Metro durağında yanıma tahminimce benle yaşıt bir kız geldi aramızda en fazla 1-2 yaş vardı.Tatlı gülüşlü, mor üzerinde beyaz bir şekilde ” 🙁 ” simgesi baskılı bir beresi vardı. Ben de metroyu beklerken kulaklığımı takıp, en sevdiğim şarkı albümümden şarkı açar, ayağımla ritm tutardım hep.O gece kulaklığımı şarj etmeyi unutmuştum. O yüzden şarjı piknikte bitti aldım elime en sevdiğim kitabım ”Olağanüstü Bir Gece”yi okumaya başladım. Tam o sırada yanıma oturan kız ”Bu benim en sevdiğim kitap.” dedi. Ben de ilk defa benimle kitap konuşmayı seven bir kişi bulduğuma sevindim.”Kitabını bir günlüğüne ödünç alabilir miyim?” dedi. Ben de al senin olsun dedim o tamam dedi gitti. Tam metro geldiğinde geldi ve teşekkürler gerek kalmadı dedi. Kitabı okumaya devam ettim. Aradan haftalar geçti sonra metroda tekrar karşılaştık. ”Bana kitabı bitirdin mi?” dedi. Ben de vaktim olmadı dedim.Sonra kitabı o akşam okumaya devam ettim 116.sayfasında bir not fark ettim . Tükenmez kalemle numarasını yazmıştı ben de şaşırdım ve gizli numaradan aradım sonra açtı ve konuşmaya başladık aslında o da kitap okumayı sevdiğinden arkadaş olmak istemiş.
