Balzac’ın “Sevgi, sevdiğin kişinin mutlu olduğunu gördükçe, onun mutluluğu ile mutlu olma sanatıdır.” Sözü genel olarak hayatta insanlara yardım ettikçe ve onların mutluluğu ile mutlu olmak. Fakat öte yandan Tolstoy’un “Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan insan kötüdür.” sözü, insanların kendi mutluluğunu kovalaması gerektiğini ve kendi mutluluğunu böyle elde etmesini söyler. Aslında zıt şeyler olmasına rağmen ikisi de farklı perspektiflerden insanın doğasını ve mutluluğu anlamaya yönelik görüşleri söyler.
Balzac’ın “Sevgi, sevdiğin kişinin mutlu olduğunu gördükçe, onun mutluluğu ile mutlu olma sanatıdır.” Sözü insanların bireysel mutluluğun yanında başkalarının mutluluğu ve onların mutluluğundan mutlu olma ve mutluluğu paylaşmadan gelir. Örneğin bir fakire veya ihtiyacı olan birine bir yemek veya ihtiyacını giderdiğimizde. Bu düşüncenin birçok artı ve eksi yönleri var. Artı yön olarak toplumdaki herkes buna inansaydı eğer toplumda bencillikler veya diğer tüm suçlar var olmazdı. Ve insanlar genel olarak empatiden dolayı mutlu oldukları için mutlu olabileceklerdi. Fakat bunların aksine insanların kendi ihtiyaçlarını ve hedeflerinden şaşmaları ve unutmaları veya kendi özgürlüklerinden ödün vermeye kadar gidebilir. Öte yandan Tolstoy’un “Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan insan kötüdür.” sözü ise toplumun birlikteliğinden çok bir insanın kendi menfaat ve gelişimini ve mutluluğunu ön plana alması gerektiğini savunuyor. Fakat bunu yaparken insan diğer insanlara gerekli önemi vermeyebilir. Sözün aslında birçok iyi ve kötü yanı var insanlar ve toplum için. Pozitif yanları açısından insanlara en başında kendilerinin iyiliğini düşündükleri için ve bu yönde yatırım yaptıkları için kişisel gelişim ve başarı getiriyor ve bunun yanında kişiye kendi için bir motivasyon veriyor. Fakat bunların yanında çok büyük bir egoizm, diğer insanları düşünmeme getiriyor. Böyle düşünen bir insan paylaşımcıdan çok bencil olur, insanlarla bir şey paylaşmaz veya insanlara bir şey hakkında soru sormaz. Belki fazla ileri giderlerse her konuda bir şey bildiklerini ima edip cahil bir insan da olabilirler. Diğer insanların problemlerini önemsemez, sadece kendilerinin problemlerini önemserler ve insanlara yardım ederken veya bir şey yaparken ahlaki olarak iyi veya kötüye göre değil daha çok paraya ve başarıya göre düşünebilirler. Ve bunun yanında uzun vadede insanları boşluğa düşürebilir bu düşünce şekli.
Sonuç olarak, Balzac’ın “Sevgi, sevdiğin kişinin mutlu olduğunu gördükçe, onun mutluluğu ile mutlu olma sanatıdır.” Sözü kişisel bakımda eksiklikler olsa da ideal bir toplum için ütopik de olsa güzel bir söz. Aksi takdirde Tolstoy’un “Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan insan kötüdür.” Sözü ise şu anki yaşadığımız çıkarcı bir dünya için ideal ama toplum için zararlı bir görüştür