Evimizin yakınlarında varlıklı bir aile yaşardı.Biz ise çok varlıklı değil ve aslında fakir bile sayılabilirdik.Her gün evlerinin önünden geçerdim.Bir oğulları vardı,anne ve babanın.
İki gün sonra çocuğun doğum günü olduğunu öğrenmiştim.Benim hiç doğum günüm büyük bir şekilde kutlanmamıştı.En fazla küçük bir kek ve mum.Ben devlet okuluna gidiyordum.O ailenin çocuğu ise özel arabalarla bırakılarak özel okula gidiyordu.Onun arabalarla gidişini,otobüs durağından izlerdim hep.Akşam eve geldiğimde yemek için sadece makarna olurdu genellikle.Onların evinin önünden geçerken gördüğüm sofra ise inanılmazdı.Her çeşit yemek vardı.Neredeyse her gün et tüketiyorlardı.Bizde ise sadece makarna var diye üzülüyordum.İstediği her şeyi yapabiliyordu,çok şanslı diye düşünürdüm hep.Babam devlet memuru,annem ise evlere temizliğe gidiyordu.Anca bu kadar geçinebiliyorduk.Ertesi gün tekrar kalktım.Okula gitmek için yola koyulduğumda,onların arabalarının bozulduğunu gördüm.Okula geç kalacaktı.Dayanamadım ve çocuğa otobüsle gitmeyi teklif ettim.O da beni tanıyormuş.Taksi ile gitmek yerine,benimle otobüsle geldi.Bu sayede onunla biraz sohbet etme fırsatı bulmuştum.Adı Orkun’muş.Bana biraz ailesinden ve hayatından bahsetti.Bir süre sonra otobüsten indi.Sevmiştim onu.İyi biriydi.O günün akşamı yürürken yine evlerinin önünden geçiyordum.Aklıma geldi,ertesi gün doğum günüydü ama ben yine de kutlamak için evlerine gittim.Kapıyı Orkun açtı.Doğum gününü kutladım,o da teşekkür etti.Eve gitmeden en yakın fırından bir ekmek aldım ve eve döndüm.Orkun’un doğum günü olan sabah uyandığımda evlerinin önünden geçerken çoktan hazırlıkların başladığını gördüm.Orkun çoktan evden çıkmıştı.Akşam olduğunda bütün bir ailenin toplandığını gördüm.Orkun’un dedesi,teyzesi,amcası ve daha birçok kişi doğum günü kutluyordu.Orkun pastayı üfledi ve yemeğe geçtiler.Pencerenin kenarına yanaştım.Pencereden baktığımda bütün aile sofranın etrafında oturmuş.bir taraftan yemek yiyor,bir taraftan konuşuyorlardı.Beni gören Orkun,beni içeri davet etti.Çok mutlu olmuştum.İçeri Girdikten sonra masaya oturdum ve önümde duran yemekten bir kaşık aldım.Çok lezzetliydi,belki de hayatımda yediğim en lezzetli yemekti.Masada otururken Orkun’un ailesiyle sohbet etme fırsatı bulmuştum.Çok sıcak insanlardı.Önceden belki de biraz kıskanıyordum onları.Bu kıskançlığın ne kadar gereksiz olduğunu fark ettim.Kıskançlığa ne gerek vardı ki?Yemeklerimiz bitince pastalar geldi ve pastalarımızı yedik.Pastalardan sonra biraz daha kaldım ve eve döndüm.Eve döndüğümde olanları aileme anlattım .Çok sevinmişlerdi.Orkun’la zaman geçtikçe daha iyi arkadaşlar olmaya başladık.Sürekli konuşuyor,buluşuyorduk.En sevdiğim arkadaşlarımdan biri olmuştu artık.Onunla çok güzel vakit geçiriyorduk.O bana hayatını anlatıyor,ben ona hayatımı anlatıyordum.Ara
dan bir ay geçmişti.Sabah,evden çıkıp okula gidiyordum.Orkun’un evinin önünde birçok valiz vardı.Misafirleri mi vardı diye düşündüm fakat kimse de yoktu.Sonra üzgün bir şekilde Orkun ve babası evden çıktı.Orkun beni gördü ve yanıma geldi.Yanıma gelir gelmez konuşmaya başladı:
“-Bu sabah öğrendim.Babamın işi için taşınmamız gerekiyor buradan.”
Çok şaşırmıştım.Ne diyeceğimi bilemedim.O üzüntüyle sıkıca sarıldık ve Orkun arabaya binip uzaklaştı.
Hayat çok garipti.Donup kalmıştım.Olayın farkına varamıyor,arabanın gidişini izliyordum.Orkun’u sadece bir ayda tanıyabilmiştim.Keşke kıskançlık yapacağıma gidip konuşsaydım.Bir kere daha anladım bir anda her şeyin değişebileceğini.”Kendine iyi bak arkadaşım.”dedim kendi kendime.