Elif çok kızgın bir çocuktu. Ondan çok çekinirdik.
Bir gün Elif’in kalemini yanlışlıkla kırdım. Kızacağını düşünerek ona bu durumu söylemedim. Elif, kalem kutusunda kaleminin olmadığını fark edince herkese tek tek sordu. Bana sormaması için oradan kaçtım.
Ertesi gün beni görünce kalemini görüp görmediğimi sordu. Yalan söyleyemezdim. Kalemini yanlışlıkla kırdığımı ve bunu ondan gizlediğimi söyledim.
Elif şaşırdı: ” Bunu benden gizlediğine inanamıyorum! ” dedi.
” Ne yani, bana kızmadın mı? ” dedim.
” O sadece bir kalem, önemli olan sensin.Sen benim arkadaşımsın ” dedi.
Bu bana ders oldu. Her ne olursa olsun doğruyu söylemem gerektiğini öğrendim.
(Visited 176 times, 1 visits today)