Bir zamanlar Ayşegül adında bir kız varmış. Ayşegül çok güzel resim yapıyormuş. Arkadaşları Ayşegül’ün resimlerini çok seviyorlarmış. Ayşegül de bu durumu çok seviyormuş.
Ayşegül bir gün parkta annesi ile gezerken önüne bir kağıt düşmüş. Kağıdı yerden alan ve kağıtta ne yazdığını merak eden Ayşegül kağıdı eline alarak okumuş. Kağıtta İstanbul daki resim yarışmasından bahsediliyormuş. Ayşegül hemen annesine bu kağıtta yazan yarışmadan bahsederek, İstanbula gitmek ve yarışmaya katılmak istediğinden bahsetmiş. Bu konu annesinin de hoşuna gitmiş ve tarihini sormuş. Ayşegül elindeki kağıda bakarak tarihin ertesi gün olduğunu görmüş. Annesi de hemen eve giderek hazırlık yapmaları ve yola çıkmalarının gerektiğini söylemiş. Bu durum karşısında çok heyecanlanan Ayşegül ve annesi hemen eve dönerek bavullarını hazırlamışlar.
İstanbul da ne kadar kalacaklarını annesine soran Ayşegül, ”1 hafta ” cevabını almış. Hemen otogara giderek biletlerini almışlar ve otobüs saatini beklemeye başlamışlar. Otobüse bindiklerinde Ayşegülü bir tedirginlik almış. ”Ya kazanamazsam ” diye düşünmeye başlamış. Ayşegülü düşünceli gören annesi ne olduğunu merak ederek Ayşegüle neden durgunlaştığını sormuş. Ayşegül düşündüğünü annesine söylemiş. Annesi ”önceden düşünme böyle şeyleri . Belki kazanırsın”, demiş. Annesi böyle söyleyince Ayşegülün içi rahatlamış.. Yolculukta önündeki bulunan bardaklıkta yarışmaya çalışmaya başlamış. İstanbula vardıklarında yarışma günü olduğu için hemen eşyalarını kalacakları otele yerleştirerek, otelin kapalı havuzuna gitmişler. Ayşegül saate baktığında yarışmanın başalam saatinin yaklaştığını görmüş. Hemen havuzdan çıkarak üzerini giyinmiş ve yarışmanın olacağı yere gittiklerinde Ayşegülü bir odaya alarak herhangi bir konu hakkında resim yapmasını ve bunu onlara anlatmasını istemişler. Yarışma bitince Ayşegül ile annesi otellerine giderek dinlenmeye karar vermişler. Yarışma sonucu Temmuz ayında sonuçlanacağı için Ayşegül Temmuz ayını heyecanla beklemiş. Temmuz ayında sonuçlar açıklanınca Ayşegül yarışmayı kazanamadığını öğrenmiş. Buna çok üzülen Ayşegül bir daha resim yapmak istememiş.
Bir gün öğretmeni Ayşegül den okuldaki resim yarışmasına göndermek için bir resim yapmasını istemiş. Resmini yapan Ayşegül Öğretmenine teslim etmiş. Yİne Ayşegülün resmi sonuncu olmuş. bu duruma çok üzülen Ayşegül ”-Keşke resim yapmayı bırakmasaydım” demiş. Evde annesi Ayşegülü yüzünü asık gördüğünde, ne olduğunu sormuş. Ayşegül yaşadıklarını anlatmış. Annesi bu duruma şöyle demiş:”-Bir şeyden vazgeçmek her zaman kaybetmek anlamına gelmez” demiş. Ayşegülün birazda olsa içi rahatlamış.
Ayşegül yeniden resim yapmaya karar vermiş ve yeniden eski çizimlerine kavuşmuş.
