Keşke Bir Günlüğüne Yer Değiştirsek…

Sıradan bir cumartesi akşamında yazılılarımın sonuçlarını ailemle paylaşmaya karar verdim. Daha sonra  iyi yazılılardan kötü yazılılardan okumaya başladım ama kötülere gelince resmen kıyamet koptu! Sonra odama çekilip tamı tamına 2 saat boyunca hüngür hüngür ağladım. Daha sonra içimden: ” Keşke beni anlayabilseydiniz! Keşke 1 gün boyunca siz ben, ben siz olsaydım!” diye geçirdim. Artık ağlamaktan gözlerim ve beynim sızlıyordu bu yüzden uyumaya karar verdim. Sabah kalktığımda uzun bir vücudum, kısa saçlarım ve çillerim vardı. Adeta anneme dönüşmüştüm! Sabah kalktığımda babam kahvaltı masasında kahvaltı hazırlamamı bekliyordu. Ben de iyi kötü kahvaltı hazırlamayı biliyordum. Neyse daha sonra babam işe gitti ben de annemi yani kendimi okula hazırladım. Şansıma o günde sınavım vardı tek umudum annemin doğru yapabilmesiydi. Daha sonra dünden kalan ve sabah çıkan bulaşıkları yıkadım çamaşırları astım, ütü yaptım derken ben yani annem geldi. 2 saat geçtikten sonra babam geldi dışardan yemek söyleyip güzelce yedik. Annem bugün okulda çok zorlanmış. Dersler yoğun gelmiş, arkadaşlarımla konuşmak zor olmuş, derslere odaklanamamış. Amma velhasıl günün sonunda annem benden, ben de annemden yaptığımız hatalar ve küçümsemeler için birbirimizden özür dileyip sarıldık.