Merhaba, benim adım Öykü. Benim dünya tatlısı bir de kedim var, adı Minnoş. Biz şu an oturduğumuz apartmana bir yıl önce taşındık. Benim karşı komşum, yalnız yaşayan bir kadın. Ne yazık ki biraz gürültücü, huysuz ve içine kapanık biri. Geçenlerde bir gün, onu yaptığı gürültü hakkında uyarmak istedim. Nazikçe uyardığımda bana çok ters davrandı. Ardından ben de alttan alamayınca birbirimize küstük.
Sonra aradan haftalar geçti. Bir gün kedim, dışarı çıkmak için çok ısrar etti, sürekli miyavladı. Alışık olmadığı için dışarı çıkartmadım. Ancak çöpü çıkarmak için kapıyı açtığım anda kedim küs olduğumuz komşumuzun kapısına doğru koştu ve gözden kayboldu. Kapı açıldı, içeriden tuhaf bir koku geliyordu. Kedim Minnoşu bulmak için kapısına gittiğimde bir baktım ki komşum kazan kazan bir şeyler pişiriyordu. Ne olduğunu sorduğumda bana sokak kedileri için mama pişirdiğini söyledi. Meğerse benim komşum, tüm mahallemizdeki kedileri kendi hazırladığı mamalarla besliyormuş. Bir kap da benim kedim Minnoş’a mama verdi.
O esnada komşuma karşı daha sıcak hissettim. Ben teşekkür edip eve dönerken, bir baktım pek çok kedicik onun evine toplaştı. O günde sonra komşumla daha iyi anlaştık.