Günlerden Çarşamba idi ve hava çok sisli ve yağışlıydı. Ben Kadıköy sokaklarında dolaşırken bir kağıt parçası cebimden yere düştü, açtım bakım bir adres ve altında ”lütfen bana yardım edin” notu yazılıydı. Kağıt parçası ıslanmadan hemen yerden aldım. Bu notu ben yazmamıştım ve cebime nasıl girdiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. O gün eve gidip aile bireyleri ile bu konuyu paylaşmaya karar verdim. Günlerden Perşembe olunca arkadaşlarımı eve çağırdım. Arkadaşlarımla beraber o adresi aramaya başladım. Herkes ayrılıp arayacaktı neyse ki 2,3 saat sonra arkadaşım Cengiz o evi bulmuştu. Ev terk edilmiş bir eve benziyordu. Hepimiz o evden korkmuştuk. Yarın yine o evin önünde buluşacaktık. Günler geçtikçe biz bu eve gizlice gidip geliyorduk. Bu gidiş gelişler ile bir ayı bitirmiştik. Yine o gün o evin önünde buluşacaktık ama Arda arkadaşımız gelmemişti. Hemen evine gittik, evinde de yoktu. Çok üzülmüştük arkadaşlarımızla, arkadaşımızı kaybettiğimiz için. Sonra eve gidip bu konuyu bütün ev halkına söylemiştim. Ama ailem durmayıp bütün mahalleye yaymıştı bu konuyu herkes arkadaşımız Arda’yı bulmak için gözünü karatmıştı ama rüyamın en heyecanlı yerinde annem Eren uyan diye bağırıyordu.
