Sıcak bir yaz günüydü. Annem, babam ve kız kardeşimle birlikte arabamıza binmiş yaz tatili için seçtiğimiz otele gidiyorduk. Herkes çok mutluydu ve arabanın içinde şakalaşıp şarkılar söylüyordu.
5 saatlik yolculuğumuz hiç anlamadan geçmişti. Otelimize gelmiştik. Çok büyük ve güzel bir oteldi. Hemen valizlerimizi odamıza bırakıp yemekhaneye doğru gittik. Ben hemen elime bir tabak alıp açık büfeye koştum. Tam yemekleri tabağa diziyordum ki yaşlı bir teyzenin bana yaklaştığını gördüm. Benden yardım istiyordu. Çok yaşlı olduğunu ve yazıları okuyamadığını, bu sebeple de odasını bulamadığını söylüyordu.
Hemen tabağımı bıraktım ve onunla asansöre doğru gittim. Odasının olduğu kata çıktık, onu elinden tutup odasına kadar götürdüm. Geri dönmeye çalıştığımda ise sanırım yanlış bir koridora doğru dönmüş olmalıyım ki bir anda kayboluverdim. Otel çok büyüktü ve ben dakikalardır yürüyordum. Zaman geçtikçe nerede olduğumu ve yemekhanenin nerede kaldığını iyice karıştırmıştım. İyice korkmaya başlamıştım. Gözlerim doluyordu. Annem ve babam beni arıyorlardır diye düşündükçe daha da çok geriliyordum.
Koridorlar boyu yürüdükten sonra yere oturup ağlamaya başladım. Tam o sırada bir mucize oldu. Bir el usulca omzuma dokundu. Hızlıca arkamı döndüm. Bir de baktım ki o annemdi. Hemen ayağa kalktım ve ona sarıldım. Bize doğru koşarak gelen babam da çok rahatlamış görünüyordu. El ele tutuştuk ve yemekhaneye geri gittik.
Bir daha onlara haber vermeden böyle bir şey yapmayacağıma o an söz verdim.