Karışık Bir Gün

 Bugün her zamanki gibi  okuldan çıkıyordum. Karanlık, yağmurlu ve kasvetli bir havada eve doğru yürüyordum. Yolda yürürken birisinin arkamdan beni takip ettiğini hissediyordum. Arkama baktığımda kırmızı şapkalı uzun ve siyah giyimli  bir kadının beni takip ettiğini gördüm. Eve hızlı ve endişeli adımlarla yürümeye başladım. Eve vardığımda hala kadının beni takip etiğini fark ettim. Evimizin yanındaki parka gidip annemi aradım ama aramama yanıt vermiyordu. Eve yaklaşırken evin kapısını  açık olduğunu fark ettim. Hemen içeri  girdim, ev resmen savaş alanına dönmüştü. Annemler hayatta evi böyle bırakıp gitmezdi. Eve girdiğimde kumbaramın içindeki paraların olmadığı fark ettim, sadece birkaç tane bozuk para ve küçük bir kağıt gördüm üstünde beş yazan bir kağıt vardı, bu kağıdı cebime koyarken cebimde ‘Hemen beni ara!’ yazan bir kâğıt parçası buldum. Buruşan kâğıtta son rakamı silinmiş bir de numara yazıyordu. Bence o numaranın son rakamı kumbaramın içindeki kağıtta yazan sayıydı. Binadan arkadaşlarımı çağırdım ve arkadaşlarıma olan bütün olayları anlattım, çok şaşırmışlardı . Bence en iyisi ebeveynlerimize bu olayı anlatmaktı. Hemen anneme ve babama haber verdim, eve geldim. Annem ve babam polis çağırmayı tercih ettiler. Polisler geldiklerinde öncelikleri o numarayı aramak oldu. Aradıkları zaman tabii adres ve o kişinin bilgilerini öğrenmiş oldular. Polisle ve  biz o adrese gittiğimizde ıssız bir yerle karşılaşmıştık. Bir kapının önünde kırmızı şapka vardı. Bu şapka bana bir yerden tanıdık geliyordu yoksa o şapka beni takip eden kadının şapkası mıydı? Evet o şapkaydı. Artık kim olduğunu biliyordum şimdi geriye kalan o kadını bulmaktı. Önünde  kırmızı  şapka olan kapıdan içeriye girdik ve  onu görmüştüm ve kumbaramdaki paralarımı da. Sonra polisler gereken işlemleri yapıp o kadını hapse attılar, üstelik bu kadın sadece benim paralarımı değil başka kişilerin de paralarını çalıyormuş.. Ve bu karmakarışık günün sonuna gelmiştik…