Bazen annelerimiz ilk bizi doğurduktan sonra yanlız kalmayalım diye bir ya da daha fazla kardeş daha yaparlar. En azından kardeşim öyle doğdu. Bazı abiler ve küçük kardeşler evdeki tek çocuk olmamayı sevmeyebilir. Ne diyebilirsiniz ki, bazen cidden sinir bozucu olabiliyorlar. Tabii kardeşler olmanın avantajları da var. Sosyal ve Akademik avantajlar…
Kardeşden kardeşe bilgi aktarımı bu avantajlardan biridir. Hiç kimse bir kişinin ne yaşadığını ve neler yaşayacağını kesin olarak bilemez. Ne kadar tecrübesi olursa olsun, o kişinlerin arasındaki bilgi alış verişi, yer ve yaş farkı tarafından anlamsız kılına bilir. Bu da yaşıtları yakın kardeşler arası bilgi alış verişini değerli kılar. Bu öğütler akadamik olsun, sosyal olsun ama yinede farklı jenerasyonun vericeği bir öğütten daha kesindir ve daha çok yardım görürler. Gerçek hayatta bile örnekleri var. Kardeşim 6 gidiyorken, 9.sınıf olan ben ona 7.sınıfta nasıl çalışması gerektiğini ve nelerin değişip zorlaşacağını söyleyebilirim. Ama babam aynısını spesific olarak belitemez. Nasıl olsa onun zamanında farlkıydı okumak. Aynı zamanda normal MEB öğretmenini bırak, özel öğretmenler bile bazen yeterince empati ve ya anlayış gösterememekte. Öğrenci bir konuyu anlayıp anlamadığını ona yakın ve samimi bir kişiye daha dürüst anlatabilir. Belki bir lise öğrencisi zamanında bir konuyu anlayamamış ve küçüğüne kendi anladığı biçimde anlatabilir. Ve çalışma ortamında kasılmaz. Yani hem okulda hem de evde kardeş ve ya abi ile çalışmak yalnız çalışmaktan daha iyidir.
Sonuç olarak ben, kardeş veya kardeşlerimizin olmasını akademik bir avantaj olarak görüyorum çünkü kardeşlerimizin geçtiği yollardan geçerken onlara yoldaki kestimeleri sormanın çok değerli birşey olduğunudüşünüyorum. Kardeş desteği ve dayanışmanın doğru yapıldığında öğretim hayatları değiştirebilecek bir potansiyeli olduğuna inanınıyorum.