Karanlık tarafım… Çocukluğumdan beri varlığını hissettiğim ancak çok dikkate almadığım tarafım. Hiç beklemezdim karanlık tarafımın bir gün beni ele geçireceğine ve başıma keşke gelmeseydi diyeceğim olaylar getireceğini.
Evet ele geçirmişti beni karanlık tarafım, okulun yıl sonu partisinde. Artık mezun olacak ve üniversiteye gidecektik. Okulumuz maskeli bir parti düzenlemişti ve kimse birbirini tanıyamıyordu maskelerden dolayı. Ama ben tanımıştım onu. Yüzünü görmesem de yıllardır onu izlediğim, davranışlarını bildiğim için benim için çok zor olmamıştı.
Onun kim olduğunu merak ediyorsunuzdur. İsim vermek istemiyorum ama onun bana neler yaptığını anlatabilirim. İlkokuldan beri aynı okuldayım ve maalesef o da öyle. Okulun ilk günü benimle çok samimi olmuştu, yaklaşık iki ay kadar bu samimiyetimiz kusursuz gidiyordu. Ta ki öğretmenlerinden eksik ilgi görmeye başladığımı, onun benden uzaklaştığını farkedene kadar. Bu durumu ailemle birlikte araştırdıktan sonra onun öğretmenlerime benimle ilgili yalanlar söylediğini ve öğretmenlerimin böyle bir çocuk okumaz diye düşünüp benimle ilgilenmeye bıraktıklarını anladım. İşte orada başladı nefretim. Ortaokulda da yalanlarıyla baş göstermişti. İçimdeki nefretin artmasını ve insanların gözünde düşmekten başka bir işe yaramamıştı bu. Liseye gelirsek eğer çok mutlu bir ilişkim vardı Cerenle. Yaklaşık iki yıldır sevgiliydik. Ancak benim mükemmel arkadaşım benim onu aldattığımla ilgili yine bir yalan söylemişti. Her ne kadar çabalasam da inandıramamıştım kendime ve ayrılmıştık. İşte bu ona olan nefretimin dolmasına hatta taşmasına neden olmuştu. Sınav telaşıydı falan derken çok takmamıştım.
Güzel yıllar geçirmemiştim, herkesin bahsettiği mükemmel lise anılarım olmamıştı. Bu sebeple bunu kutlamayı hakettiğimi düşünmeyip herkes ortalıkta dans ederken ben bir kenarda oturmuş insanları izliyordum, en çok da onu. Artık içimdeki nefret dışarı çıkmak istemişti. Salonda boş bir odacık bulup orayı nefretimi kusacağım yer olarak hazırlamıştım. Ne mi yapmıştım? Biraz fazla cinayetle ilgili kitap okuduğum için yakalanmamak için neler yapmalıyım onu düşünmüştüm. Kan çok fazla yayılmasın diye odayı naylonla kapladım. Daha sonra onu buraya nasıl getireceğimi düşünmek için dışarı çıktım. Onu ögördüğümde çok fazla içmişti ve sızmak üzereydi. İşimi kolaylaştırmıştı. Onu yavaşça kaldırıp odacığa götürüp masaya bağladım.
Ne düşünmüştüm bunları yaparken acaba? Öldürecek miydim onu yoksa sadece korkutacak mıydım? Korkutmayı çok mantıklı bulmadım. Pek işe yarayacağını sanmıyordum, onu öldürecektim! Karanlık tarafım işte burada beni ele geçirmişti. Kararsızdım, yapmalı mıydım bunu bilmiyordum. Yaklaşık 15 dakika sonra artık onu öldüreceğimden emindim. Bıçağı kaldırdım ve yavaşça vücuduna soktum. Ancak bunlara odaklanmışken odaya davetsiz bir misafirin girdiğini fark etmemiştim.
Ceren bizim ortalıkta olmadığımızı fark etmiş ve kötü bir şey olmasından şüphelenmişti. Şüphesinde yanılmamıştı. Katil olmuştum. Geçirdiği şoktan sonra hocalara haber vermişti, hocalar polis çağırmıştı. Polis geldiğinde hiç soruşturmaya gerek duymadan beni hapse atmıştı. Evet, hapse girmiş ve hayallerim olan üniversiteye gidememiştim. Ailem bu haber karşısında şok olmuş, arkadaşlarım bunu benim nasıl yaptığıma hala inanamamıştım. Pişman mıydım? Evet, karanlık yolcum beni ele geçirmeseydi ona karşı sadece bir nefret beslemiş ve şu an üniversiteye gidiyor olacaktım.