Karanlık Seni İzliyor

Her ne olduysa ben mumları üflediğim zaman oldu. Sadece doğum günümü kutlamak istemiştim fakat pastanın üstündeki mumları üflediğim an elektrikler kesildi. Büyük ihtimalle sigorta atmıştı. Zar zor elektrik paneline ulaştım ama sigorta atmamıştı. Odama gidip yatağıma uzandım ve telefonumda gezinmeye başladım. İlk 1 saatim böyle geçti ama 1 saat sonra bir çift beyaz noktacık gördüm, adeta göz gibiydiler fakat parlıyorlardı. Sonra bu bir çift gittikçe arttı ve odamın içine dağılmaya başladılar. 1 çift, 2 çift, 3 çift göz derken bir anda sanki izleniyormuşum gibi bir his geldi. Hızlıca telefonumdan saati kontrol ettim. Saat tam olarak gece 12’ydi ve annemlerin 11 gibi gelmeleri gerekiyordu. Bir şeylerin ters gittiği kesindi. Bir anda fısıldamalar duymaya başladım. Bu fısıldamalar gözlerden geliyordu. Tam da kaçmaya çalışacaktım fısıldamalar arttı, sesleri yükseldi. Kulağım çınlamadan durmuyordu. Bir şekilde evden çıktım. Bana ne oluyordu? Deliriyor muyum? Bu şeyler beni sokakta bile takip ediyor ama kime sorsam “Hangi gözler? Burada hiç parlayan beyaz göz yok.” ya da “Sen deli misin?” cevaplarıyla karşılaşıyordum. Görünüşe göre onları sadece ben görebiliyordum. Acaba bana zarar verebilirler mi ya da verecekler mi? Her şey çok saçmaydı ve ayrıca neden ben? Bütün insanlar arasında neden ben? Sesleri gittikçe arttı. Artık etrafımı duyamaz hale gelmiştim. Ne yapacaktım? Durumum umutsuz gözüküyordu. Önüme gelen ilk banka oturdum ve gözlerimi kapadım…