Biz insanlar, varlığımızı her yerde belli ederiz. Bugün, yaşadığımız bu koca dünyada temiz tek bir yer bulamayız. Her yerde insanların çöplerini, atıklarını görebilirsiniz. Peki böyle giderse bundan 50 yıl sonra dünyada herhangi bir canlı barınabilecek midir?
Bundan 50 yıl sonraya gidiyoruz. İlk durağım ormanlar. Ama eskiden ailecek gidip piknik yaptığımız yeşil alanların yerini çoktan binalar almış. Gövdelerine hamak kurduğumuz ağaçlar yok olmuş. Biraz ilerleyince etrafta hiçbir hayvan olmadığını fark ediyorum. Ama sonra görüyorum ki çoğu bir kafesin içinde üzerlerinde denenecek çeşitli deneylerin yapılmasını bekliyor. Bakışları içimde bir yerlere dokunuyor. Hemen uzaklaşıyorum oradan.
Sıradaki durağım okullar. Herhangi bir okula giriyorum. Okul çok sessiz. Boş olduğunu düşünerek ilerlemeye başlıyorum. Ama bir süre sonra öğrencileri bir odada buluyorum. Bu odada hepsi sırayla sandalyeye oturup kafalarına kaska benzer bir makine geçiriyorlar. Sonra hiçbir şey olmamış gibi kalkıp odadan çıkıyorlar. Biraz daha yaklaşıp baktığımda bunun bilgilerin depolandığı bir makine olduğunu, bilgileri öğrencilerin beynine enjekte ettiğini anlıyorum. Korkarak oradan çıkıyorum.
Sırada binalar var. Her yere dikilen bu binaların içinde ne olduğunu çok merak ediyorum. Sokaklarda insan olmadığı gözümden kaçmıyor bu arada. Bir binaya giriyorum. Restoran olduğunu düşündüğüm yerde insanlar oturmuş yemek yiyor. Ama ufak bir sorun görüyorum orada. Hiçbiri konuşmadan, adeta robot misali sadece yemek yiyor. Yemeklerin bir makine tarafından yapıldığını görünce daha da şaşırıyorum. İnsanlarla konuşmaya çalışıyorum lakin kimse beni duymuyor. O soğuk binadan koşarak ayrılıyorum.
Caddelere geldiğimde etrafta sadece arabaların olduğunu görüyorum. Kapkara egzoz dumanları masmavi bulutlara yükseliyor. Kafamı gökyüzüne çevirdiğimde mavi bulutların yerini siyah bir gökyüzüne bıraktığını fark ediyorum. Üzüntüyle kafamı yere çeviriyorum, ama bu sefer de yerlerde bulunan çöpleri fark ediyor gözlerim. İnsanların umursamazca yere attığı çöplerin, birikerek dünyayı bir çöp kovasına çevirmiş olduğunu görüyorum.
İnsanlar dünyayı kendi özel alanları gibi kullanmıştı ve sonunda dünyayla birlikte onlar da yok olmak üzereydi. Eskiden çocukların koşup oynadığı parkları yıkıp, yerine şirketler kurmuştuk. Hayvanların barındığı ormanları yok edip yerine gökdelen dikmiştik. Kendi yarattığımız teknolojinin içine hapsolmuş, kendi öğrenemeyen, makineye bağlı bireylere dönüşmüştük. Nefes alabilmek için ihtiyacımız olan havayı kurutmuş, yerine zararlı gazları solumaya başlamıştık. Bunların hepsini biz yapmıştık. Kendi ellerimizle kendi sonumuzu hazırlıyorduk.
Demem o ki, bundan 50 yıl sonra şu an yaşadığımız yer, korkunç bir yere dönüşecek. Her şeye hükmeden insanlar, sonunda kendine bile hükmedemeyecek hale gelip bu dünyadan yok olacaklar. Ve bu dünyadan çıkış biletlerimizi bizzat kendimiz alıyorduk.