Gözlerimi açtığımda bana bakan bir çift göz gördüm. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken koşar adımlara uzaklaştı. Evet hatırladım onu tanıyorum. Ama o adamdan daha önemli bir sorunlarım vardı .Öncelikle neredeydim ben ?
Kendime bu soruyu defalarca sordum ama aklıma hiçbir şey gelmedi .Bende etrafı gezmeye karar verdim. Duvarlar siyah yapış yapış bir maddeden oluşuyordu.Bu mekanda bir sürü oda vardı ve odalara açılan onlarca koridor. Girdiğim her yer birbirine benziyordu. Umutsuzca yere uzandım ve gözlerimi kapatıp düşünmeye başladım. Kendi kendime sürekli şunu tekrarlıyordum :”Buradan kurtulabilirsin.”. Artık bir şeyler yapmaya karar verdiğimde gözlerimi açtım ve gördüğüm şey bütün umudumu yitirmemi etmemi sağladı. Tavanda da odalar vardı. Ağlayacak duruma gelmiştim. Tam o sırada bir ses duydum .
Etrafa bakmak için ayağa kalktım. Kalktığımda gördüğüm adam orada durmuş bana bakıyordu. Adama seslendim . Beni aldırmadan bana bakmaya devam etti. Bir süre sonra arkasını dönüp gitti. Bende peşinden gittim . Adama seslendim ama adam arkasın dönüp bana bakmadı bile. En sonunda durdu bende adamın yanına gittim .Bir anda arkasını dönüp boğazımı sıkmaya başladı .Hayatımın orada son bulacağından emindim. Ama bir anda tekrar nefes alabildiğimi fark ettim . Boğazımı sıka adam ellerini boğazımdan çekmiş ve ağlamaya başlamıştı. Önce ne olduğunu sormaya yeltendim ama adamın ne yapacağını kestiremediğim için oradan koşarak uzaklaştım. Nereye gittiğim ya da ne yaptığım hakkımda hiçbir fikrim yoktu yalnızca koşuyordum. Sonra durdum etrafıma baktım ve peşimden adamın gelmediğine emin oldum. Çok susamıştım ama hiç suyum yoktu aynı zamanda acıkmıştım ama şuan benim için önemli olan tek şey susuzluğumu gidermekti. Bu konuda bir şey yapamayacağımı anladıktan sonra uyumaya karar verdim. Rüyamda bunların hepsinin son bulduğunu gördüm, rüyama göre şuan bir televizyon programının içindeydim ve 24 saat sonra beni buradan kurtaracaklardı. Beni kurtaran adam bana su uzattı ama suyu içemedim ,içemediğim gibi nefes te alamıyordum. Soluk soluğa uyandım. Gördüğüm şey ise beni şoka uğrattı. Aynı adam tekrar boğazımı sıkıyordu.
Adamın gözlerinde kin veya nefret yoktu tam tersine üzüntü vardı. Boğazımı sıkarken tekrar ağlamaya başladı ama hala boğazımı sıkıyordu .Dünyanın giderek kararmaya başladığını hissetim .Başım dönmeye başladı. Daha neresi olduğunu bile anlamadığım bu yerde ve bu kadar saçma bir şekilde ölmek istemiyordum. Ama adama engel olamayacağımı fark ettim ve kendimi karanlığa doğru bıraktım.