5 Şubat 2019’da Emre kedisi Karanfil’i aldı. Emre çok mutluydu ama bir tuhaflık vardı. Eve gittiğinde kapı çok eskimiş gibi gıcır gıcır ses çıkarıyordu. Emre bunun tesadüf olduğunu düşündü. Karanfil çok tatlı, oyuncu, kendini sevdiren sakin bir kediydi, tam da Emre’nin istediği gibi bir kediydi. Emre’nin komşusu 80 yaşında bekar bir kişiydi. Emre komşusunu kedisini aldığı güne kadar tanımamıştı. O gün komşusuyla tanışmıştı. Komşusu 1. Dünya Savaşı sırasında doğmuş ve Atatürk’ü görmüştü. Emre çok şaşırmıştı ve” Hikâyesini anlatabilir misin? Nasıl biri ?” demişti. Tam büyük soluk alacakken annesi “Emre çok yormayalım, biraz dinlensin sen kedinle oynasana, sıkılmıştır.” dedi. Ama Emre daha fazla duymak istiyordu, annesinin ne konuştuğunu merak ediyordu. Kedisinin yanına gittiğinde annesinin dediği gibi sıkılmış tavana bakıyordu. Karanfil’e tennis topu verdi. Karanfil topu merdivenden aşağıya atıyor, Emre topu getirip veriyordu. Karanfil pes etti sonunda. Karanfil ve Emre komşularına küstü çünkü onlara o hikâyeyi hiç anlatmadı. Karanfil için onunla hiç oynamıyordu. Bir gün Karanfil küs oldukları komşularının kapısına doğru koştu ve gözden kayboldu. Kapı açıldı içeriden tuhaf bir koku geliyordu. Emre içeriye baktı komşuları bir portal açmıştı ve orası da kediler dünyasıydı. Karanfil orada çok arkadaş edindi ama bir daha geri dönmedi. O günden beri ne zaman geri gelecek diye düşünüyordu. Karanfil 1 ay sonra birçok arkadaşıyla geldi ve Emre yemek verip besledi. Sonradan bir kedi krallığı oluşturup kediler dünyasının lideri oldular. Bir gün Karanfil öldü ve liderlik hikâyeleri bitti.