Kapüşonlu Adam

Bugün her zamanki gibi basit bir gündü yarın sınav vardı ve sınava çalışıyordum biraz ders çalıştıktan sonra kafamı dağıtmak için kitap okumaya başladım. Kitabın adı “Kar Tanesi” idi. Kitabı kütüphaneden almıştım ve bu kitabın ikinci kitabı da vardı. Kitap çok hoşuma gitmişti tam benlik bir kitaptı kütüphaneye ikinci kitabı almaya gittiğimde ful siyah giyinmiş simsiyah bir adam vardı karşımda. Çok garip davranıyordu çok şüpheliydi ve sürekli bana bakıyordu. Ben onu umursamayıp kitabımı almaya gittim ikinci serisi “Kar Küresi” idi. Arkamı döndüğümde o adam bir ilerideki reyondan beni izliyordu korkmaya başlamıştım. Hızlı adımlarla eve gittim biraz korkuyordum. Adam beni takip etmiş mi, diye camdan dışarı baktım. Fakat kimse yoktu içim biraz rahatlamıştı. Kitabımı okumaya başladım ve hiç bitmesin istedim çünkü aşırı sarıyordu kitabın 120. sayfasına geldiğimde içinde bir kağıt buldum. Üstünde bir telefon numarası vardı ve kağıtta ”Beni ara!” yazıyordu. Kendi numaramla aramak yerine gizli numaradan aramayı tercih ettim çünkü telefon numaramla yapabileceklerinden korkuyordum. Onu aradığım zaman hiçbir ses gelmiyordu ve son dakika bir ses geldi ama söylenen hiçbir şey anlaşılmıyor ve duyulmuyordu. Ben de ”Boş ver!” deyip telefonu kapattım ama ertesi günler aramaya devam etti. Artık bu iş çığırından çıkmaya başlamıştı ve yarın hem kütüphaneye hem de numaramı değiştirmeye gidecektim. Yarın oldu ve ilk iş numaramı değiştirdim telefonuma teker teker arkadaşlarımın ve ailemin numaralarını kaydettim ve bu iş bittikten sonra kütüphaneye gittim. Son okuduğum kitabı kütüphaneye bırakmaya gidiyordum ve o kapüşonlu adam aklıma geldi biraz korktum… Kütüphaneye girdim ve kitabı değiştirdim. Yine aynı adam aynı reyonda duruyordu ve yine aynı korkunç bakışlarıyla bana bakıyordu. Cesaret toplayıp adamın yanına gittim ve adam benden yüzünü saklamaya çalışıyordu kimsin diye sorduğumda ise konuşmak yerine kağıda yazıyordu kağıtta “Seni tanıyorum ve aynı zamanda bir suçluyum.” dedi biraz korktum ama sonra bir anda kapüşonunu çıkardı. Dışarıdan kötü birine benzemiyordu davranışlarda garip değildi.” Suçun neydi hiç kötü birine benzemiyorsun.” dedim. O da bana söyleyemem, dedi. Ben de çok önemsemeyip tanıştığımıza memnun oldum. Ben Zehra, dedim ve yine cevap vermedi. Eve gittiğimde sürekli o adamın suçunun ne olduğunu düşünüyordum ve aklımdan çıkmıyordu ama kafama koymuştum, bulacaktım suçunun ne olduğunu… Onu benim okulumun sokağında yakaladım ve tekrar aynı soruyu sordum: “Suçun ne?” en sonunda dayanamayıp söyledi “Benim suçum bir evi yaktım ve içinde 2 kişi vardı.” dedi. Bu hikaye bana tanıdık geliyordu çünkü 3 yıl önce ailemle beraber yaşadığımız ev yanmıştı ve içinde abimle babam vardı. İşte kim olduğu şimdi ortaya çıkmıştı o benim abimdi… Sen benim abimsin dediğimde bakışlarını başka bir yere çevirdi ve surat ifadesi pişman olduğunu gösteriyordu. Yanlışlıkla yaktım, dedi ve ben de ”Biliyorum.” dedim. Abimi kendi evime götürdüm ve onu tanınmayacak bir şekilde değiştirdim giyim tarzını, saçını… Artık karşımda eski abim yoktu o yepyeni biriydi önce abime iş bulduk o zaten yazılım mühendisiydi ama ev olaylarından dolayı işini kaybetmişti ve sonrasında babamın yanına gittik. Babam önce abimi tanımadı ben nasıl tanımazsın o benim abim dedim ve babam bir anda sinirlendi çünkü abimin evi bilerek yaktığını düşünüyordu. Ona karşı öfkesi hala geçmemişti abim bir şekilde ona kendini affettirmeyi başardı. Artık mutlu bir aileydik annem zaten abimle sürekli görüşüyormuş… Artık sonunda numaranın kime ait olduğunu kapüşonlu kişinin kim olduğunu ve yıllardır ortalıkta olmayan abimi bulduğum için çok mutluyum…