Tüylü patileriyle komşumuzun kapısına doğru koşan kara kedim,yoldan geçen bir motor sebebiyle korktu, bir anlık telaşla gözden kayboldu. Komşumuz, son zamanlarda birbirimize küsmüştük. Nedenini bile hatırlamıyordum. Belki de o tuhaf bakışlarından, gizemli ve paranoyak tavırlarından rahatsız olmuştum. Ona rahatsız olduğumu söyledim ancak sonunda anlamsız bir bağırışma oldu ve o zamandan beri konuşmuyoruz. Kedim küs olduğumuz komşumuzun kapısına doğru koştu ve gözden kayboldu. Kapı açıldı içeriden tuhaf bir koku geliyordu. Ama şimdi, kedinin ardından gitmek zorundaydım.
Kapı açıldığında içeriden gelen tuhaf koku keskin, metalik, mide bulandırıcı idi. İçeri adım attığımda gözlerim, komşumun oturma odasına ilişti. Orada, kocaman bir masa üzerinde, çeşitli kimyasalların ve deney tüpleri ve başka malzemelrinin olduğu cam şişeler diziliyordu. İçlerinde değişik kokulu renkli ;sıvılar, gazlar ve bilinmeyen maddeler vardı. Komşum, laboratuvar gibi düzenlenmiş bu odada, masanin önünde bir şeylerle uğraşıyordu.
Kedimin hala nerede olduğunu düşünürken, gözüm bir köşede duran büyük, korkutucu ve paslanmış bir kafese takıldı. Bu korkutucu kafesin içinde tüyleri dökülmüş, çelimsiz bir kedi yavrusu vardı. Gözleri hüzünle ve aciyla doluydu. Komşum, çelimsiz kedinin yanına yaklaştı ve ona bir şeyler fısıldadı. Tam anlayamadım ne dediğini ancak bildiğim bir dilden değildi. Bu gizemli sözleri duyunca kedinin tüyleri aniden kabardı, gözleri parladı. Bir anlık şaşkınlıkla ona baktım.
“Yeni bir formül geliştirdim.” dedi komşum gizemli bir gülümsemeyle. “Bu formül, insanların yaşlanmasını yavaşlatıyor. Ama henüz tam olarak
işe yarıyor mu, bilmiyorum.” dedi. Gözlerinde bir bakış vardı; garipti, korkunçtu ve delirmiş gibiydi. Evet delirmişti.
Kedinin gözleri, benimkilerle kesişti. Ve o an anladım ki o, bu deneyin kurbanıydı. Komşumun tuhaf tavırlarını, mahalledeki kedilerin kaybolmasının nedenini açıklıyordu. Zavallı kayıp kediler, yaşlanmayı yavaşlatan bu formülün yapımında kullanılan deneklerdi,aynı bunun gibi.
Kapının ardındaki bu sırrı paylaşmak istemiyordum. Kedinin gözlerine bakarak, ona sessizce yaklaştım ve kafesin kapısını açtım.Bir yandan da komşumu konturol ediyordum, beni fark edecek mi? diye. Kedi kapıyı açtığım anda hızla dışarı fırladı ve kaçtı. Komşumun sedlerden dolayı olayı fark etti ve gözleri büyüdü, ama ben ona bakmadan hızla evden dışarı çıktım.
Artık komşumun tuhaf kokuları ve gizemli davranışları beni korkutmuyordu, evet diğer her şeyden korkuyorum ama kokular ve davranışların sebebi belli oldu.
Böyle bir şey yaşadığıma inanamıyordum . Ve belki de, bu sırrı mezara kadar saklamam gerekiyordu ama bu beni düşünmekten alıkoyamıyordu, acaba bu komşumu durduracakmıydı ya da kaç tane daha kedi bu durumadaydı?