Ben Melis,12 yaşındayım. Hayatımın büyük bir kısmı babamın işi yüzünden taşınmak ile geçti. Bu ilk zamanlar güzel bir durumdu. Yeni arkadaşlar , yeni okul , yeni ev…Ama zaman ilerleyince işler çok değişti. Artık arkadaş edinemiyordum ,okula ve eve alışamıyordum … İlk zamanlar bunu kimse farketmedi ama zaman ilerleyince ,ailem bir terslik olduğunu anladı .”Sorun bende mi “diye düşünmeden edemiyordum .
Bu sene yine ve yeniden taşınmak zorun da kaldık . Yeni evimiz çok küçük ve çok eskiydi. Herkes gibi ben de yeni evimize ilk zamanlar alışamadım, Bu geçici bir süre diye adlandırmıştık , ama bu süre hiç sona ermedi . Arkadaş edinemeyince kendimi farklı hobilere yönlendirdim .Her gün yeni bir hobim vardı ,resim, müzik , ip atlama derken evde çok sıkılmaya başladım. Evde durduğum süre de garajdan sesler gelmeye başladı. Bu ses beni çok ürküttü. O kadar korktum ki her akşam annemle yatmaya başladım. O günlerde odama nerdeyse hiç girmedim .İlk zamanlar çok önemsemedim , ama bu ses gittikçe arttı ve uğultuya döndü. Bir dayanamayıp korkarak garaja girdim. Odamın altındaki ses gelen kapının üstün de “Girilmez ” yazan kapıyı merakıma yenilerek kapıyı ardına kadar açtım .Çok korkuyordum Ama merakımı gidermek zorun da hissetim kendimi.
Kapıyı açmamla beraber sitenin köpeği “Zeytin” ve 7 tane yavru köpek oradaydı . Olaylar şimdi ortaya çıkmıştı onun ürkmesini sebep olan ses onlara aitti . Onları her gün besledim ve ilgilendim . Hatta annemi yavrulardan bir tanesini almaya bile ikna ettim…