Kapı

Çok da karanlık olmayan bir salı akşamıydı, sınavdan yeni çıkmış eve doğru yürüyordum, elimdeki poşetten bir tane elma aldım, tam elmadan bir ısırık almak üzereyken arkamdaki küçük beyaz evden bir ses geldi. İçimden bir ses oraya bakmamamı, başka bir ses ise bakmamı söylüyordu.  Birdenbire evden bir Işık gelmeye başladı, ister istemez arkamı döndüm ve ışığa doğru baktım, çok parlak olduğu için gözümü kısarak yürümeye başladım, elimdeki elma yere düştükten sonra çıkan ses birden bire durmama sebep oldu. Kapının önüne kadar gelmiştim içimdeki korkuyu yenip kapıyı açtım, ışık daha da parlamaya başladı ve bir süre sonra durdu, önüme baktıktan sonra evin içinde değil başka bir yerde olduğumu anladım. Birisi bana böyle bir şeyin olacağını söyleseydi imkânsız derdim.  Düz yürüdükçe konuşma sesleri duymaya başladım, bir ağacın arkasından seslerin geldiği yöne doğru baktım. Benden başka insanlar da vardı birkaç kişiye gidip aynı soruyu sordu “Buraya nasıl geldiniz?” herkes aynı cevabı verdi. Benden pek bir farkları yoktu, herkesin evlerinin kapısı parlamaya başlamış, kaçmaya çalışanlar da kapıyı açanlar da buraya gelmiş dünyadaki herkes bu dünyaya gelmişti. Herhalde  zaman geçtikçe herkes buraya alışmaya başladı ve dünyadaki herkes sonsuza kadar barış içinde yaşadı.