Dünyada kansere çözüm bulan, başarılı bir doktor olsam ve ünlü Amerikan doktorlarla kansere çözüm arasam ne olurdu?
İlk önce en önemli şey, sadece kendimin değil arkadaşlarımın fikrini de almalıyım. Eğer sadece kendi fikrimi uygularsam yüzde yetmiş daha başarısız olurum. İlk önce sayımız az ise farklı ülkelerden doktor çağırırdım. En az 100, en fazla 300 kişilik bir grup kurardım. Çünkü bizim düşünemediğimizi başkası düşünebilir. Eğer bu fikir doğru değil veya gereksiz ise başka bir düşünce üzerinde beyin fırtınası yapardık. Eğer bulursak onu hayata geçirmeye çalışırdık. Çünkü planı yaptığımızda iş bitmiyor. İnsanlar bu plandan şüphelenebilir, korkabilir. İlk önce bu fikirlerin işe yarayıp yaramadığını kanıtlamak için bir deney yapardım. Bu deneyin sonucunu yetkili kişilere bildirir ve yetkili kişiler bu planın yapılmasına izin verirse, “Test edilmiştir.” yazardım.
Şimdi, “bu plan işe yaradı, bitti” yok. Ekibimiz ile hala ameliyata girmeliyiz. Çünkü biz bu ilacı ürettik, fakat doktorlar dışında hiç kimse bu ilacı kendi başına kullanamaz. Sonuçta bu kanser gibi büyük bir hastalığın tedavisi. Bir de, artık ilaç yaptık, sadece gözetmenlik yapıp durmak olmaz. Bir sürü başka hastalıklar var ve biz bu hastalıkları yenmek için insanlara yardım etmeliyiz. Sonuçta görevimiz bu. Biz bunları yaptıktan sonra hem iyi, başarılı, hem de zengin ve ünlü bir insan oluruz. Hiçbir arkadaşımın, ciddi bir durumu yoksa veya emekli değilse, gitmesini istemezdim. Şahsen ben gitmezdim.