Anaokuluna ilk defa gelmiştim. Orada annemden ayrılmak istememiştim, çok ağlamıştım. Nesrin öğretmenim beni susturdu ve arkadaşlarımın yanına götürdü. O anda ilk önce Bilge’yi gördüm. Bilge bana “ Merhaba, benim adım Bilge” dedi ve beraber oyun oynadık. O benimle oynayınca çok mutlu oldum. Ve Bilge bana “ Arkadaş olalım mı?” diye sordu. Ben de “ Tabii ki de evet” dedim. Dünyadaki ilk arkadaşım Bilge oldu.
Sonra okula Defne diye biri başladı. Defne, Bilge’yle ve benimle arkadaş olmak istedi. Biz de tabii ki de evet dedik. Tabii Defne ilk önce adımızı sordu. Benim adımı başta anlamadı sonradan anladı. Bilge’ninkini ilk duyuşta anlamıştı.
En son okula Pınar diye birisi başladı ve onunla da arkadaş olduk. Beraber çok güzel oyunlar oynadık, oyuncaklarımızı paylaştık, daha çok oynamak için okul çıkışında planlar yaptık. En son da hepimiz birden “KANKA OLALIM” dedik ve anaokulundan beri kankayız. Artık hepimiz farklı okullarda olsak da her fırsatta görüşüyoruz, oyunlar oynuyoruz, tatiller yapıyoruz.