Günlerden salıydı. Arkadaşlarımla birlikte kamptaki ilk günümüzü yaşıyorduk. Birlikte iş birliği yapmaya karar verdik. Merve çadırı kuracaktı, Serdar malzemeleri yerleştirecekti, Emine meyve toplayacaktı ve ben odun toplayacaktım. Önce etrafımıza baktım ama odun bulamadım. Artık ormanın derinliklerine girme zamanım gelmişti. Her adım attığımda arkama dönüp arkadaşlarımı görebiliyor muyum diye test ediyordum. Çünkü ormanın ortasında olduğumuz için kaybolma olasılığımız çok yüksekti. O an arkamda kocaman bir ayı gördüm ve nefesim kesildi, hiç bir şey düşünemedim. Tek düşündüğüm şey canımı kurtarmak oldu. Ayıdan kurtulduğumda canımı kurtardığım için sevindim ama arkadaşlarımı bulamadığım için biraz korktum. “Arkadaşlarımı nasıl bulurum? ” diye düşündüm ama ormanın en derinlerine girdiğimi anladım. Bağırarak “Beni duyuyorsanız el çırpın.” dedim. Tam %100 kaybolduğumu düşünürken arkamda bir el çırpma sesi duydum ve arkamda Serkan’ ı gördüm. Ona teşekkür ettim.
Sizde kampa giderseniz çok derinlere girmeyin. Yoksa benim gibi ormanda kaybolursunuz.