Kimi insanlar yalnızlığı sever. Yalnız olduğu zamanlar kendini daha iyi hisseder, daha yaratıcı olur. Yalnız olmak onlara sakinlik, huzur, mutluluk verir. Sorumlulukları da yoktur başkalarına karşı, kimseye verecekleri bir hesap yoktur. Bir kendileri vardır karar verici ve uygulayıcı olan, bu yüzden daha yaratıcılardır belki. Kalabalığın verdiği karmaşadan uzak oldukları için. Düşünmeyi sever, kendini dinlemeyi sever. Sakin bir hayatın tekdüzeliği ve yalnızlığı, yaratıcı aklı harekete geçirir, demiş Einstein bu konuda. Bir de “Kendini yalnız hisseden kimse için her yer çöldür.” diyen Çehov var. Bence sakin bir hayatın verdiği huzur ve yalnızlık, insanın daha üretken olmasını sağlar. Kendini dinler, çok insanın oluşturduğu kavga, kargaşa ve kalabalıktan uzak olur. O karmaşanın aklını karıştırmadığı bu sakin yerde kendi aklını harekete geçirir ve çok daha verimli bir şekilde kullanır, daha iyi sonuçlara ulaşır.
Kendini yalnız hisseden insanlar etrafı ne kadar kalabalık olsa da etrafındakilerin varlığından bihaberdir. İçindeki sesin bile sesi kesilir bazen, düşünecek bir şey bulamaz. İnsan içinde bulunduğu çevreden kendisini tamamen kopuk hissetmeye başladığı anlarda yaşar bunu. Kendini daha bir yalnız, daha bir içe dönük yaşamaya başlar her şeyi. Ama aslında kendini yalnız hissetmek yalnız olmak değildir. Aslında çok kalabalıktır etrafı, belki bu yüzdendir kendini yalnız hissedişi. Yalnız olmanın ne olduğunu bilmez, sadece öyle hisseder. Yalnız olmanın verdiği sakinlik onu daha mutlu eder ama bunu bilmez çünkü kendini yalnız sanar. Bence kendini yalnız hisseden insan aslında yalnız olmak istiyordur. Ama kalabalıkta olduğunu fark edemediği içindir sakinliği bulamayışı.
Her iki şekilde de yalnızlığın aslında kişi için iyi olabileceğini düşünüyorum. Çünkü her insanın yalnız kalmaya, kendini dinlemeye ihtiyacı vardır. Biraz da olsa kalabalıktan uzaklaşıp sakin kalmak insan aklını harekete geçirir. Sadece bazı insanlar gerçekten yalnız olup olmadığını kavrayamaz. Kendilerini yalnız hissedenler kalabalıktan bunalmış insanlardır bence. Ve yalnız kaldıklarında kendilerini daha çok dinleyerek, düşüncelerini kavrayabilirler. Yalnızlık insana her zaman iyi gelir. Çünkü kendini dinlemek ve düşüncelerine kulak vermek insana huzur verir. Bu yüzden hiçbir zaman yalnızlığa ön yargıyla bakılmamalı çünkü insan kendini dinlediği sürece tüm sorunlarına daha kolay çözüm bulur, daha yaratıcı ve çözüm odaklı olur.