KAHVE AĞACI

Bir zamanlar, sıcak bir yaz gününde bir kahve çekirdeği toprakta uyuyordu. Kendisi küçücük bir şey olsa da büyük hayalleri vardı. Bir gün, güzel bir kahve ağacı olmak istiyordu. Çevresindeki diğer bitkiler ona gülecekti ve “Bu kadar küçük bir şeyle mi büyük bir ağaç olacaksın?” diyeceklerdi. Ama o umursamayacaktı. O, büyük bir hayal ve biraz güçlü bir inanç taşıyordu. Günler geçti ve kahve çekirdeği bir sabah uyanarak kendini topraktan fışkırmış bir ağaç olarak buldu. Heyecanlıydı, Artık hayalini gerçekleştirmişti. Ancak ne yazık ki kahve ağacı yalnızdı ve kimse onunla konuşmuyordu. Bu durum hayalindeki gibi değildi. Bir gün, rüzgarın esintisiyle kahve çekirdeği yanındaki çimlere düştü. İşte o zaman, bir solucanla tanıştı. Solucan, kahve çekirdeğiyle arkadaş oldu ve ona “Neden yalnızsın?” diye sordu. Kahve çekirdeği, “Kimse benimle ilgilenmiyor. Sadece bir kahve ağacıyım.” diye yanıtladı. Solucan güldü ve “Ama sen daha fazlasısın. Sen, bir hayali gerçekleştiren ve bir ağaç olan bir kahve çekirdeği oldun. Bunu başaran kimseye de özenilir.” dedi. Kahve çekirdeği gülümsedi ve “Evet, haklısın. Ben bir kahve çekirdeğiyim ve bir ağacım. Ben bir hayalimi gerçekleştirdim.” dedi. Sonra solucan ona bir şeyler söyledi ve kahve çekirdeği, “Bir de bakmışsın ki, sen bir orman olmuşsun.” dedi. Kahve ağacı, solucana minnettar kaldı ve onunla arkadaşlığına devam etti. Kendisi bir kahve ağacıydı, ama aslında daha fazlasıydı. O, bir hayalin peşinden koşarak gerçekleştiren, büyüleyici bir ormanın parçasıydı.