Evvel zaman içinde kalbur saman içinde Uras diye biri varmış. Uras hiç yalan söylemezmiş. Bir gün Uras sabah 6.00’ da uyanmıştı. Annesi ona 7.00’ den önce uyanma demişti. Annesi 8.30’ da uyandı ve Uras’ a kaçta kalktın dedi. Uras:” 7.30’ da. “ dedi. Sonra annesi evlerinde kamera olduğu için baktı meğerse 6:00’ da kalkmış. Annesi Uras’ın yalan söylediğini anladı.
Başka bir gün annesi:”Ödevini yaptın mı?” dedi. Uras:”Evet” dedi. Annesi Uras’ın odasına gitti ne görsün ki ödevi komple duruyormuş. Annesi yine yalan söylediğini anlamış.
Urasın en sevdiği arkadaşı onu dışarıya oyun oynamaya çağırıyordu. Uras buna asla hayır diyemezdi ama demek zorunda kaldı. Arkadaşı neden deyince ona hastayım dedi. Ama annesine yardım etmesi gerekiyordu o yüzden gitmemişti. Arkadaşı onu camdan görüp yalan söylediğini anlamıştı.
Elif’in doğum günüydü gitmek istiyordu ama ödevleri vardı.Elif’e okulda gelirim demişti oysaki yalan söylemişti.Elif bunu anlayınca çok şaşırdı.
Bir gün Uras’ın öğretmeni ona: ”Sokak hayvanlarına yardım ediyor musun?” dedi. Uras:”Evet ediyorum.” dedi. Ama aslında sabah gördüğü kediye yemek vermiyordu.