KAÇIŞ

Bazen kendi kendime diyorum ki, ”Keşke görünmez olsaydım. Böylece istediğim her yere gider, istediğim her
şeyi yapardım.”. Bunun bir sebebi var. Annem ve babamı ben çok küçük yaştayken bir trafik kazasında kaybettim. Annemin de babamın da aileleri baskıcı oldukları için ikisi de evden kaçıp bir arada kalmışlar. Bu sebepten ötürü ben de yetimhanede kalıyorum. Bazen istiyorum ki dışarı çıkabilmek, hayatı yaşayabilmek, hepsini buradaki herkesten çok istiyorum. Buralarda hep yalnız takılırım. Çünkü hiç arkadaşım yok ve bu yüzden çok fazla zorbalığa uğruyorum. Kendi kendime dedim ki ”Ben niye bu hapishane gibi çürük yumurta kokan o iğrenç ve sinir bozucu kişilerle paylaştığım o odadan kaçmalıydım. Ve yaptım da. Bahçe saatiydi. Bu saatlerde bahçede 10 dakika hava almamıza izin verirler. O sırada bir ağacın tepesine tırmandım, ve çitin üstünden atladım. Çok yüksekti. Yere hızlı bir şekilde çakılmam iki saniye sürmüştü. Kolumun üstüne düşmüştüm. Kolumu hissetmiyordum. Koşarak kaçtım ve bir iş buldum. Kazandığım parayla önce hastane masraflarımı sonra borçlarımı giderdim. Kaçtıktan sonra kendime dedim ki ”Keşke daha erken kaçsaymışım.”