Çok heyecanlıydım. O yaz hayatımda ilk kez kampa hem de izci kampına gidecektim. Ailem ile gideceğim tatiller dışında tek başıma gideceğim ilk kampım olacaktı. Biraz korkuyor ama heyecan duyuyordum. Henüz 4. sınıfa gidiyordum sanırım kamp için biraz küçüktüm.
16 Haziran’da okullar kapandıktan 1 hafta sonra hazırlıklarımızı tamamladık ve sabah erkenden otobüsle hareket edeceğimiz noktaya babam ile birlikte gittik. Orada benim gibi ilk defa gideceklerin yanında ikinci defa kampa katılacak olanlarla beraber kuzenim de vardı. Her şey yol boyunca çok güzel geçti. Yeni arkadaşlar edindim. Nihayet çadır kampı yapacağımız Köyceğiz’ deki kamp alanına vardık. İlk olarak çadırlarımızı kurmaya başladık. Daha sonra eşyalarımızı çadıra yerleştirdik. Benim için çok farklıydı çünkü ilk defa doğada çadırda kalacaktım. İlk akşamımız da tekne ile denizde bir gezinti yapmıştık. Çok eğlenceliydi. Daha sonra ilk gecemiz için çadırlarımıza döndüğümüzde biraz korktuğumu hatırlıyorum ancak sonraki geceler alışmıştım artık. Sabah erkenden kalkıyor kahvaltı yapıyor ve sabah yürüyüşüne çıkıyorduk.
Diğer zamanlarımızda izcilik için gerekli olan şeyleri öğreniyorduk. Liderlerimizin bize öğrettiği yeniliklerden bazıları ip bağlama teknikleri, doğada ekmek pişirme ve harita ile yön bulma teknikleriydi. Yeni arkadaşlar edinmek ve yeni şeyler öğrenmek bana heyecan veriyordu. Bununla beraber denize gidiyor şehri dolaşıyorduk. Kısacası çok eğlenceli bir kamp macerası yaşıyordum.
Artık yola çıkma vakti yaklaşmıştı. İzcilik geleneklerinden olan veda gecesi için hazırlıklar yapılıyordu. En güzel görüntü ise akşam yakılan büyük kamp ateşiydi . Etrafında veda gecesi için grupların hazırladığı gösterileri izliyor şarkı söyleyenleri dinliyorduk. Nihayet gecenin kapanışını izci şarkısıyla yapmıştık. Benim için hayatım boyunca unutamayacağım bir anı olmuştu. Tüm arkadaşlarıma kamp hayatını özellikle izci kampını öneririm..
