İyilik kişinin saf ve temiz olmasıdır. İnsanlara karşı kötü düşünmeyen ,insanlar arasında zengin fakir ayrımı yapmayan , insan olduğu için seven ve hoş gören kimse iyidir .
İyilik insan arasına sevgi tohumu eker. Bu tohum filizlenerek meyvesini vermeye başladığı zaman ise iyilik ve iyi düşünce evrensel bir boyut kazanır. Kötülük yapanlara ”kötü” denir. Kötülerin amacı etrafına zarar vermek, insanları birbirine düşürerek düşman etmektir. Kötü bir özelliktir. Mecaz anlamda şeytanı ve onun yaptıklarını anımsatır. Allah, her türlü kötülüğü yasaklamıştır. Kötü insanların diğer dünyada cehennem ile cezalandırılacağını belirtmiştir. Zaten bu dünya imtihanının amacı da iyi ile kötüyü ayırt ederek mükafatlandırma veya cezalandırmaktır. Kötü insanları hiç kimse sevmez. Herkes onlardan uzak durmaya çalışır. Çünkü onlar, daima insanların kuyusunu kazmakla meşguldür. İnsan hayatına asla önem vermezler. Sadece kendilerini düşünür, kendileri için yaşarlar. Dünyadaki hiçbir varlığın onlar için bir anlamı ve değeri yoktur. Kötülükten uzak durup iyi olmak gerekir. Allah, iyilerin yardımcısıdır. Yaptığımız iyilikler asla unutulmayacaktır. aynı şekilde kötülükler de unutulmayacak ve zamanı geldiğinde kötülüğün cezası verilecektir. Insan her zaman iyi olmaya çalışmalıdır. Çünkü dünya gelip geçicidir. Bu dünyada ne kadar iyi davranışlar gösterilir ve hayırlı işler yapılırsa öte dünyada da insan karşılığını alır. Insan çıkan için iyi olmamalıdır. Gerçekten içinden gelmelidir iyilik yapmak. İyiliğin olduğu yerlerde güzellik olur. Kin ve nefret yok olur. İyilik insanlan birbirine bağlayan bir değerdir. İyi olan, iyi niyetli olan insanlar bazen sekteye uğrasa da sonuçta hep kazanan kimseler olmuştur Iyilik yapan iyilik bulur, kötülük yapan da kötülük bulur. Ama bu her zaman böyle olmayabilir onun için kesin konuşulmaması gerekir. Iyiliği bir karşılık beklemek için yapmazsak sonuçta üzülmeyiz. Dünyada herkes iyi olsaydı dünya cennet olur, savaşlar olmaz , şiddet olmaz, terör belası son bulurdu. Buradan da çıkanlacak olan ana düşünce şudur. Insanların güzel bir dünyada yaşaması kendilerine baglidir. Bütün insanlık bencil olmazsa, herkes temiz ve bembeyaz olursa böyle bir ortamda kötülük barınmaz ve yaşadığımız yer gül bahçesine dönebilir.
İnsanlar birbirinden çok daha farklı hayatlar yaşıyorlar. Bazı insanlar dertsiz tasasız maddi durumu yerinde doğarken bazı insanlar maddi sıkıntılar ve aile sevgisi görmeden doğuyor. Hayata karşı aldıkları tepki tabiki de farklı olacak. Ama varlıklı ve mutlu insan şımarmamayı ,maddi sıkıntı çeken ve sevgi görmeyen insanda dünyayı güzel görmeyi öğrenmek zorunda.